|
| Data i miejsce urodzenia
|
11 marca 1993
Pjongczang[1]
|
| Debiut w PŚ indywidualnie
|
28 lutego 2016
Val di Fiemme (39. miejsce – Gundersen HS134/10 km)
|
| Debiut w PŚ drużynowo
|
26 lutego 2016
Val di Fiemme (15. miejsce – sprint drużynowy HS134/2x7,5km)
|
| Pierwsze punkty w PŚ
|
5 lutego 2017
Pjongczang (30. miejsce – Gundersen HS140/10 km)
|
|
|
Park Je-un (ur. 11 marca 1993 w Pjongczangu) – południowokoreański kombinator norweski i skoczek narciarski. Uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym i zimowych igrzysk olimpijskich. Medalista mistrzostw kraju w skokach narciarskich.
Jego ojciec, Park Ki-ho, uprawiał biegi narciarskie (był dwukrotnym olimpijczykiem), a matka, Kim Young-sook, hokej na trawie (była srebrną medalistką Letnich Igrzysk Olimpijskich 1988)[1].
Przebieg kariery
Skoki narciarskie
Początkowo uprawiał biegi narciarskie, później zaczął trenować skoki narciarskie[2].
7 sierpnia 2009 zadebiutował w konkursie FIS Cup w skokach narciarskich, zajmując 81. miejsce w konkursie w Predazzo. Pierwszy punkt tego cyklu zdobył 18 grudnia 2010 w Notodden, kończąc konkurs na 30. pozycji. W styczniu 2011 po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. Pierwszego dnia zawodów w koreańskim kompleksie skoczni Alpensia Jumping Park został zdyskwalifikowany, natomiast dzień później był 38. Dwukrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata juniorów. W 2010 został zdyskwalifikowany, natomiast w 2013 zajął 51. miejsce[3].
W 2011 został mistrzem kraju na skoczni średniej[4], a w 2016 na normalnej[5].
Znalazł się w kadrze B reprezentacji Korei Południowej w skokach narciarskich na sezon 2013/2014[6], nie wystąpił jednak w żadnym z cykli zawodów w tym sporcie organizowanych przez FIS[3].
Już jako kombinator norweski, wystąpił gościnnie w ramach konkursu drużynowego skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Reprezentacja Korei Południowej zajęła w nim ostatnie, 12. miejsce, a Park oddał najkrótszy skok zawodów[3].
Kombinacja norweska
W 2010 wystartował w konkursie kombinacji norweskiej podczas mistrzostw świata juniorów, zajmując 61. pozycję[7].
W 2013 na stałe przeniósł się do tej dyscypliny sportu[2]. W sezonie 2013/2014 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym w kombinacji norweskiej, zajmując miejsca w czwartej i piątej dziesiątce. W czwartej dziesiątce plasował się już również w zawodach rozgrywanych w kolejnym sezonie (2014/2015). Pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu zdobył w sezonie 2015/2016. 23 stycznia 2016 w Pjongczangu po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w czołowej dziesiątce zawodów tej rangi, plasując się na 6. pozycji (Gundersen HS109/10 km)[7].
Wystąpił w konkursach kombinacji norweskiej na Zimowej Uniwersjadzie 2015, zajmując 13. miejsce metodą Gundersena i 20. ze startu masowego. Wziął także udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015, gdzie plasował się w piątej dziesiątce[7].
W Pucharze Świata zadebiutował 26 lutego 2016 w Val di Fiemme, gdzie w sprincie drużynowym (HS134/2x7,5 km) zajął 15. miejsce. Dwa dni później po raz pierwszy wystartował w konkursie indywidualnym, zajmując 39. pozycję (Gundersen HS134/10 km). 5 lutego 2017 zdobył jedyny w karierze punkt cyklu, zajmując 30. lokatę w zawodach w Pjongczangu (Gundersen HS140/10 km). Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zajął 50. i 51. miejsce[7].
Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, zajmując 46. (Gundersen HS110/10 km) i 47. (Gundersen HS140/10 km) miejsce w gronie 48 zawodników. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zajął 50. miejsce na skoczni normalnej, zaś na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 zajął 44. (Gundersen HS106/10 km) i 40. (Gundersen HS137/10 km) pozycję. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022 zajął 42. miejsce na skoczni normalnej i 44. na dużej[7].
W oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych przez FIS po raz ostatni wystąpił w grudniu 2022, zajmując miejsca w czwartej dziesiątce w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Ruce[7]. Po sezonie 2022/2023 zakończył karierę sportową[8].
Trenerem Park Je-una był jego ojciec – Park Ki-ho (olimpijczyk w biegach narciarskich)[2], a za przygotowanie do części skokowej odpowiadał Kang Chil-ku[9].
Osiągnięcia – kombinacja norweska
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Wynik zwycięzcy
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 49.
|
20 lutego
|
2015
|
 Falun
|
Gundersen HS100/10 km
|
26:38.9 min
|
+6:44.6 min
|
 Johannes Rydzek
|
| 43.
|
26 lutego
|
2015
|
Falun
|
Gundersen HS134/10 km
|
27:09.8 min
|
+4:24.0 min
|
 Bernhard Gruber
|
| 51.
|
24 lutego
|
2017
|
 Lahti
|
Gundersen HS100/10 km
|
26:19,6 min
|
+5:35,6 min
|
Johannes Rydzek
|
| 50.
|
1 marca
|
2017
|
Lahti
|
Gundersen HS130/10 km
|
26:41,6 min
|
+7:46,4 min
|
Johannes Rydzek
|
| 50.
|
28 lutego
|
2019
|
Seefeld in Tirol
|
Gundersen HS109/10 km
|
25:01,3 min
|
+5:49,2 min
|
 Jarl Magnus Riiber
|
| 44.
|
26 lutego
|
2021
|
Oberstdorf
|
Gundersen HS106/10 km
|
23:01,2 min
|
+6:23,1 min
|
Jarl Magnus Riiber
|
| 40.
|
4 marca
|
2021
|
Oberstdorf
|
Gundersen HS137/10 km
|
23:11,1 min
|
+7:50,5 min
|
Johannes Lamparter
|
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Wynik zwycięzcy
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 61.
|
27 stycznia
|
2010
|
Hinterzarten
|
Gundersen HS106/5 km
|
20:00.9 min
|
+7:05.5 s
|
 Junshirō Kobayashi
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Osiągnięcia – skoki narciarskie
Drużynowo
Starty Parka Je-un na zimowych igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Indywidualnie
Starty Parka Je-un na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
Uwagi
- ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
- ↑ a b Skład zespołu: Kim Hyun-ki, Park Je-un, Choi Heung-chul, Choi Seou
Przypisy
Bibliografia
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
