Parafia Ewangelicko-Augsburska w Świętochłowicach – Ewangelicko-Augsburska parafia w Świętochłowicach, należąca do diecezji katowickiej. Mieści się przy placu księdza Leopolda Raabe. W 2014 liczyła około 250 wiernych[1].
Historia
Początkowo ewangelicy ze Świętochłowic należeli do parafii w Chorzowie i uczęszczali do tamtejszego kościoła im. Elżbiety. Po wybudowaniu ewangelickiej szkoły w Świętochłowicach, odbywały się tam nabożeństwa[2].
W związku z małym rozmiarem chorzowskiej świątyni, powstała potrzeba budowy własnego kościoła na terenie Świętochłowic[3]. Kościół im. Jana Chrzciciela został postawiony latach 1900–1901[2]. Uroczystość poświęcenia budowli miała miejsce 1 grudnia 1901 roku[3].
W 1902 powstaje chór[2]. Budynek plebanii został wybudowany dwa lata później. W 1904 rozpoczęto również działania mające na celu założenie cmentarza. Teren przyszłej nekropolii został poświęcony 1 maja 1910[3].
22 września 1910 na mocy decyzji Konsystorza Śląskiej Prowincji Kościelnej Ewangelickiego Kościoła Unii Staropruskiej we Wrocławiu zostaje utworzona samodzielna parafia ewangelicka w Świętochłowicach[2].
Nabożeństwa w parafii były sprawowane zarówno w języku niemieckim, jak i polskim. Działały stowarzyszenia i związki kobiece, robotnicze, czy młodzieżowe. Ukazywało się tu również czasopismo kościelne Kirche und Heimat. W 1912 budynek plebanii został powiększony o dwie sale parafialne[2].
Po 1922 na mocy plebiscytu na Górnym Śląsku Świętochłowice znalazły się w granicach II Rzeczypospolitej. Nastąpił spadek liczby ludności wyznania ewangelickiego[3].
W okresie międzywojennym parafia należała do Ewangelickiego Kościoła Unijnego na polskim Górnym Śląsku[4]. Działały przy niej stowarzyszenia skupiające polskich ewangelików, jak Polskie Towarzystwo Oświaty i Sztuki „Jedność”, Towarzystwo Polaków Ewangelików, Ewangelickie Stowarzyszenie Niewiast, Związek Polskiej Młodzieży Ewangelickiej, Ewangelicka Kuźnica[3].
Po zakończeniu II wojny światowej członkowie zboru świętochłowickiego padają ofiarami represji, na cmentarzu ewangelickim utworzono zbiorowy grób ofiar Obozu Zgoda[2]. Budynek kościoła został zabezpieczony przez wiernych, którzy pilnowali go przed odebraniem parafii. Stanowisko proboszcza objął ks. Leopold Raabe.
Od 1945 liczba członków zboru stale malała, a działalność parafii na polu charytatywnym i społecznym została ograniczona. Prężnie działał jednak chór, organizujący również bale, przedstawienia, czy zjazdy młodzieży. Rozwijała się również współpraca z parafią w Wirku[2][3].
Ksiądz proboszcz Leopold Raabe pełni urząd do 1977, w 1978 na stanowisku zastąpił go ks. Tadeusz Szurman[2].
W latach 80. XX wieku parafia zajmowała się rozdysponowaniem pomocy humanitarnej dla mieszkańców Górnego Śląska przekazanej przez kraje zachodnie[2].
Współczesność
Nabożeństwa w Kościele Jana Chrzciciela odbywają się w każdą niedzielę i święta. Stanowisko proboszcza - administratora parafii pełni ks. Sebastian Olencki[5].
Prowadzone są lekcje religii dla dzieci, szkółki niedzielne oraz spotkanie młodzieżowe i lekcje pokonfirmacyjne. Organizowane są półkolonie oraz ferie dla dzieci, rekolekcje, koncerty, spotkania seniorów i Godzina Biblijna[6].
Pod kierownictwem Igi Eckert działa chór parafialny „Largo”[7].
Parafia utrzymuje partnerskie relacje ze zborami z Niemiec i Holandii – Parafię ewangelicką w Burgum (Holandia, od 1988), parafią Südostgemeinde w Darmstadt (Niemcy, od 1984) i parafią w Wittenberdze (Niemcy, od 1991)[8].
Przypisy
Bibliografia
