PROFILPELAJAR.COM

Pętla Lipnickiego
	; Widok ogólny wyrobiska od strony północnej
	teren dawnego wydobycia torfu
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
	Położenie na mapie powiatu chojnickiego Pętla Lipnickiego
	Położenie na mapie Polski Pętla Lipnickiego
	Położenie na mapie województwa pomorskiego Pętla Lipnickiego
	53°48′59,23″N 17°33′50,50″E/53,816453 17,564028
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pętla Lipnickiego – teren dawnego wydobycia torfu, zlokalizowany na obszarze Parku Narodowego „Bory Tucholskie”, przy drodze leśnej z Klosnowa do Drzewicza, w pobliżu jezior Nierybno, Płęsno i Bełczak. Ma duże walory przyrodnicze.

Geneza

Tereny Pętli były wykorzystywane rolniczo (łąki, pastwiska) do początku lat 80. XX wieku. Począwszy od sierpnia 1981 rozpoczęto tu wydobywanie torfu z przeznaczeniem na użyźnienie gleb szkółki leśnej w Klosnowie (już wcześniej, bo w pierwszej połowie lat 70. XX wieku, wybudowano odcinek żużlowej drogi z Klosnowa w rejon jeziora Nierybno). Do wydobycia zastosowano ciężką koparkę linową KM 602A o masie własnej 25 ton, mogącą zaczerpnąć jednorazowo 1,5 tony wydobywanego materiału. Miąższość pokładu szacowano na 15 metrów, jednak wydobycie okazało się możliwe tylko do 5,5 metra głębokości. W październiku 1981 koparka zaczęła się osuwać i groziło jej zatonięcie. Wydobyto ją przy użyciu samochodu ciężarowego KrAZ i ciągnika do zrywki drewna. Z nastaniem zimy 1981/1982 prac zaprzestano i nigdy nie zostały już wznowione^[1].

Przyroda

W latach następnych wyrobisko samoczynnie zaczęło wypełniać się wodą i nastąpiła sukcesja wtórna. Dominują tu rośliny związane z torfowiskami, w tym cenne gatunki flory rodzimej. W obrębie Pętli rosną m.in.: rosiczka okrągłolistna, rosiczka długolistna, żurawina błotna, grzybienie białe, grążel żółty i pływacz zwyczajny^[2]. Faunę reprezentują m.in. żaba jeziorkowa i ważka czteroplama^[3].

Turystyka

Do Pętli prowadzi czarny szlak z Drzewicza, którego elementem jest ścieżka spacerowa "Pętla Lipnickiego"^[4] (bliższe dojście jest też możliwe szlakiem czerwonym i zielonym z Małych Swornegaci przez Dąb Bartuś i dalej czarnym)^[5]. Po torfowisku poprowadzono ścieżkę na drewnianych pomostach.