Otoskleroza
otosclerosis
|
|
Klasyfikacje
|
ICD-10
|
H80
|
Otoskleroza (łac. otosclerosis) – choroba kosteczek ucha środkowego, która stopniowo prowadzi do utraty słuchu. Dolegliwość ta występuje rodzinnie; częściej dotyka kobiety między 15 a 30 rokiem życia. Może znacznie pogłębić się w czasie ciąży.
W otosklerozie dochodzi do rozwoju ognisk nieprawidłowej tkanki kostnej w obrębie kosteczek ucha środkowego. Niedosłuch o charakterze przewodzeniowym powstaje głównie na skutek zrośnięcia podstawy strzemiączka z otworem okienka owalnego oraz zarośnięciem okienka okrągłego. Hamuje to przenoszenie bodźców dźwiękowych do ucha wewnętrznego. Osoba z otosklerozą może cierpieć również z powodu szumu w uszach i zawrotów głowy. Słyszenie zazwyczaj jest lepsze w głośnym otoczeniu[1].
Diagnostyka
Leczenie
Przeciwwskazania do leczenia operacyjnego
- choroba Ménière’a,
- aktywny proces zapalny ucha środkowego,
- ciąża,
- jedyne słyszące ucho,
- perforacja błony bębenkowej.
Zasady leczenia operacyjnego
- nigdy nie operuje się obojga uszu podczas jednego zabiegu, operacja drugiego ucha z reguły najwcześniej po upływie roku od pierwszego zabiegu,
- zawsze operuje się gorzej słyszące ucho.
Klasyfikacja ICD10
Przypisy
Bibliografia
- Stanisław Iwankiewicz: Otolaryngologia. Warszawa: PZWL, 1980, s. 83-90. ISBN 83-200-0324-5.
- Kazimierz Niemczyk: Otoskleroza. W: Grzegorz Janczewski: Otolaryngologia praktyczna podręcznik dla studentów i lekarzy. T. 1. Gdańsk: Via Medica, 2005, s. 169-174. ISBN 83-89861-31-3.
- Audiologia kliniczna. red. Mariola Śliwińska-Kowalska. Łódź: Mediton oficyna wydawnicza, 2005, s. 237-252. ISBN 83-913433-8-3.