Oroczanie (nazwa własna Nani), także Oroczowie[1] – autochtoniczna tunguska grupa etniczna ze wschodniej Syberii (Rosja).
Nie należy mylić tego narodu z noszącymi podobne miana ludami tunguskimi; Orokowie (nazwa własna ulta, ulcha), zamieszkują północny Sachalin, zaś Orocy – północne Chiny.
Populacja Oroczan liczy 686 osób (rosyjski spis powszechny z 2002 r.); zamieszkują oni głównie w Kraju Chabarowskim.
Używają języka oroczańskiego, należącego do grupy mandżurskiej języków tungusko-mandżurskich, choć w ostatnich latach jest on szybko wypierany przez rosyjski i obecnie jedynie mniejszość (ok. 17%) Oroczan posługuje się rodzimym językiem.
Zmiany populacji Oroczan
rok |
liczba Oroczan (dane spisowe)
|
1897[2] |
2407
|
1926 |
645
|
1959 |
782
|
1970 |
1089
|
1979 |
1198
|
1989 |
915
|
2002 |
686 (w Rosji + ok. 288 na Ukrainie)
|
Tradycyjnymi zajęciami tego ludu są myślistwo i rybołówstwo oraz zbieractwo.
Tradycyjną religią Oroczan był szamanizm, obecnie zachowały się tylko jego przeżytki, a formalnie naród ten w większości wyznaje prawosławie i buddyzm.
Przypisy
- ↑ WłodzimierzW. Wysoczański WłodzimierzW., O sytuacji językowej mniejszości etnicznych w byłym Związku Radzieckim, [w:] ZdzisławZ. Wąsik (red.), Studia Linguistica, t. XVI: Z zagadnień ekologii języka, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1993 (Acta Universitatis Wratislaviensis nr 1455), s. 87–100, ISBN 83-229-0868-7, OCLC 32350399 (pol.), patrz s. 94.
- ↑ razem z Udyhejczykami, liczba samych Oroczan jest nieznana