Omikron Herculis
ο Her
|
Dane obserwacyjne (J2000)
|
Rektascensja
|
18h 07m 32s[1]
|
Deklinacja
|
+28° 45′ 44″[1]
|
Paralaksa (π)
|
0,00965 ± 0,00016″[1]
|
Odległość
|
338,0 ± 5,7 ly 103,6 ± 1,7 pc
|
Wielkość obserwowana
|
3,827 ± 0,009m[1]
|
Ruch własny (RA)
|
−0,02 ± 0,12 mas/rok[1]
|
Ruch własny (DEC)
|
8,55 ± 0,14 mas/rok[1]
|
Prędkość radialna
|
−29,50 ± 1,78 km/s[1]
|
Charakterystyka fizyczna
|
Typ widmowy
|
B9,5 III[1]
|
Masa
|
3,5 M☉[2]
|
Promień
|
6,2 R☉[2]
|
Jasność
|
296 L☉[2]
|
Okres obrotu
|
<1,8 d[2]
|
Prędkość obrotu
|
171 km/s[2]
|
Wiek
|
~240 mln lat[2]
|
Temperatura
|
8600–10 590 K[2]
|
Alternatywne oznaczenia
|
|
Omikron Herculis (ο Her) – gwiazda w gwiazdozbiorze Herkulesa (wielkość gwiazdowa 3,8m), odległa o 338 lat świetlnych od Słońca.
Nazwa
Gwiazda miała dawniej nazwę własną Maasym, która wywodziła się od arabskiego المعصم al Miʽṣam, co oznacza „nadgarstek”, i nawiązywała do położenia w wyobrażonej postaci Herkulesa. Nazwa ta jednak została przez Bayera przypisana gwieździe Lambda Herculis i przypisanie to utrwaliło się[2][3].
Charakterystyka
Omikron Herculis to biała gwiazda typu widmowego B9,5. Jest klasyfikowana jako karzeł lub olbrzym, a najprawdopodobniej jest podolbrzymem. Gwiazda ma temperaturę określaną według różnych pomiarów na 8600–10 590 K. Przyjmując średnią wartość 9660 K można ocenić jej jasność na 296 razy większą niż jasność Słońca, a promień na 6,2 promieni Słońca. Masa gwiazdy jest 3,5 raza większa niż masa Słońca. Wiek gwiazdy jest oceniany na 240 milionów lat, zakończyła ona względnie niedawno syntezę wodoru w hel, a w przyszłości zakończy życie jako biały karzeł. W związku z szybką rotacją wokół osi Omikron Herculis jest spłaszczony, a z otaczającego go dysku materii emitowane jest promieniowanie. Jest to gwiazda zmienna typu Gamma Cassiopeiae, choć zmiany jasności są nieznaczne, rzędu dziesiątych części wielkości gwiazdowej[2].
Widoczność
Obecnie Omikron Herculis jest gwiazdą o wielkości gwiazdowej 3,8m, widoczną gołym okiem, ale niespecjalnie wyróżniającą się jasnością[1][2]. Jednak apeks Słońca, czyli punkt, w kierunku którego zdąża Słońce w ruchu wokół Centrum Galaktyki, znajduje się na niebie blisko tej gwiazdy[2]. Oznacza to, że odległość między Układem Słonecznym a Omikron Herculis maleje, a jej obserwowana jasność rośnie. Według obliczeń opartych na pomiarach sondy Hipparcos, w okresie od 3,05 do 3,87 miliona lat w przyszłości Omikron Herculis stanie się najjaśniejszą (po Słońcu) gwiazdą ziemskiego nieba. Jej obserwowana wielkość gwiazdowa osiągnie −0,63m. Wiąże się to z faktem, że gwiazda zbliży się do Układu Słonecznego na odległość 44 lat świetlnych. Obecnie Syriusz i Kanopus są jaśniejsze, ale już trzeci co do jasności Arktur świeci słabiej. W czasie, kiedy Omikron Herculis osiągnie największą jasność widomą, Syriusz i Kanopus oddalą się od Słońca na tyle, że ich jasność będzie mniejsza[4].
Zobacz też
Przypisy