Okręg StanisławówSZP, ZWZ, wreszcie Armii Krajowej noszący kryptonimy „Kawon”, „Karaś”, „Struga”, „Światła”.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Okręg rozwijał się w trudnych warunkach geopolitycznych. Jego inspektoraty, położone nad granicą, inwigilowane były przez NKWD i inne służby specjalne ZSRR. W 1942 i ponownie w 1943 Niemcy rozbili sztab okręgu, aresztując jego kadrę. Do organizowania nowego sztabu KG Armii Krajowej delegowała z Warszawy nowych oficerów.
W planach operacyjnych Obszaru Lwowskiego Armii Krajowej do jego zadań zaliczano unieruchomienie przez przynajmniej trzy dni węzłów kolejowych w Stanisławowie i Chodorowie, telekomunikacji oraz ruchu na szosach Podkarpacia. Rozpatrywano też opanowanie Stanisławowa. Okręg otrzymał również zadanie osłony ludności polskiej przed nasilającymi się o pogromami Polaków ze strony UPA.
Na początku marca 1944 okręg stanisławowski liczył ponad 5 tys. ludzi w szeregach Armii Krajowej oraz około 2 tys. osób cywilnych w szeregach samoobrony[1], uzbrojonych 300 karabinów i 2000 granatów[a]. Zorganizowany był w 90 plutonów pełnych i 16 szkieletowych.
10 marca 1944 kpt. Herman wydał rozkaz operacyjny do „Burzy”.
Okręg Stanisławów Armii Krajowej obejmował obszar około 16.000 km². Liczba ludności wynosiła około 1,4 miliona. Charakteryzował się najmniejszym procentem ludności narodowości polskiej wśród okręgów Armii Krajowej. Do używania języka polskiego przyznawało się 22,4% ludności, do ukraińskiego i ruskiego – 68,9%. Do obrządku rzymskokatolickiego przyznawało się 16,6%, a greckokatolickiego 72,9%. Występowały tu silne tendencje nacjonalistyczne.
Polacy skupieni byli w trzech większych miastach – Kołomyi, Stanisławowie i Stryju, gdzie język polski używało 42% do 65%, a rzymskich katolików było około 35%. Liczbę grekokatolików szacowano na 18 do 28%[2].
Struktura organizacyjna w 1944
Struktura organizacyjna podana za Atlas polskiego podziemia niepodległościowego[3]:
30 czerwca1944 komenda Obszaru Lwów swoim rozkazem dokonała reorganizacji wprowadzając trzy podokręgi[b]. Powstał Podokręg Stanisławów Armii Krajowej w składzie[4]:
Inspektorat Stryj Armii Krajowej
Inspektorat Drohobycz Armii Krajowej
Samodzielny Obwód Stanisławów.
Obsada personalna okręgu
Komendanci
por. Jan Wyszyński „Roman Leszczyński” (komendant Okręgu ZWZ-2 Stanisławów do marca 1940)[5]
ppłk Jan Rogowski „Włodzimierz” (20 stycznia 1942 – 10 listopada 1942)
11 listopada 1942 – 15 stycznia 1943, vacat
kpt. Władysław Herman „Żuraw” (15 stycznia 1943 – 31 lipca 1944)
Szef sztabu
kpt.-mjr Rudolf Jan Majewski (luty 1942 – 10 listopada 1942)
↑J. Kwiek, Materiały sympozjum „Operacja zbrojna Armii Krajowej krypotonim Burza...”, s. 43.
↑Polskie podziemie 1939-1941. T.1: Lwów-Kołomyja-Stryj-Złoczów. Warszawa; Kijów: Centralne Archiwum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji RP; Państwowe Archiwum Służby Bezpieczeństwa Ukrainy; Rytm, 1998 ISBN 83-901333-8-5, s. 85.
Bibliografia
Jerzy Węgierski: Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol. Kraków: Platan, 1996. ISBN 83-85222-85-5. Brak numerów stron w książce
Struktura Organizacyjna Armii Krajowej, Marek Ney-Krwawicz w: Mówią wieki nr 9/1986.
Rafał Wnuk: Atlas polskiego podziemia niepodległościowego 1944-1956 = The atlas of the independence underground in Poland 1944-1956. Warszawa: Lublin: Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2007. ISBN 978-83-60464-45-8.
Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, Materiały sympozjum nt: Operacja zbrojna Armii Krajowej kryptonim Burza na ziemiach południowo-wschodnich II RP w 1944. Biblioteczka Na Kresach Południowo-Wschodnich 1939-1945 nr 7. Kraków 1994
Tadeusz Krząstek, Jerzy Tomczyk: W 55 rocznicę powstania Armii Krajowej”. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej, 1997. ISBN 83-86268-63-8. Brak numerów stron w książce
Jerzy Węgierski: Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol. Kraków 1996: Wydawnictwo Platan. ISBN 83-85222-85-5. Brak numerów stron w książce