Cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek

pyelonephritis

Odmiedniczkowe zapalenie nerek (łac. pyelonephritis) – jedna z najcięższych chorób zakaźnych układu moczowego^[1]. Czynnikiem etiologicznym w 80% jest Escherichia coli^[1]. Przebieg może być ostry lub przewlekły. W przeciwieństwie do zakażenia ostrego postać przewlekła przebiega skąpoobjawowo lub bezobjawowo aż do zaawansowanego stadium przewlekłej niewydolności nerek (ich nieodwracalnego uszkodzenia).

Przewlekle odmiedniczkowe zapalenie nerek jest następstwem powstania blizn w nerce po nieleczonym lub zbyt późno leczonym ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek. U dzieci z odpływem pęcherzowo-moczowodowym zmiany takie określane są jako nefropatia refluksowa. Wiadomo obecnie, że zmiany bliznowate w nerkach mogą powstawać u dzieci bez jakiejkolwiek wady układu moczowego, po przebytym w pierwszych latach życia zapalenia układu moczowego. Może prowadzić do przewlekłej niewydolności nerek.

• ból w lędźwiach promieniujący do pachwiny
• gorączka od 37-38 stopni
• dreszcze, nudności lub wymioty
• parcie na pęcherz moczowy z pieczeniem i bólem przy oddawaniu moczu
• mocz z domieszką krwi lub kłaczkami
• leukocyturia
• osłabienie
• bóle głowy

Do niecharakterystycznych objawów należą:

• Pobolewania w okolicy lędźwiowej (czasami obustronne).
• Nadciśnienie tętnicze.
• Osłabienie.
• Długotrwale utrzymujące się zmiany w moczu: niewielki białkomocz, obecność dużej ilości bakterii w moczu.

Kuracja antybiotykowa i picie dużej ilości płynów w celu wypłukania bakterii z układu moczowego to standardowe postępowanie przy zapaleniu nerek.

• Ograniczenie aktywności fizycznej jest zazwyczaj zalecane.
• Nie ma specjalnej diety przy braku objawów niewydolności nerek, zalecany jest sok żurawinowy.
• Konieczna jest współpraca z lekarzem i nielekceważenie jego zaleceń, nawet przy braku dolegliwości, stosowanie zaleconych leków odkażających oraz systematyczne zgłaszanie się na wyznaczone badania kontrolne.

Konieczne jest przewlekłe (miesiące, lata) stosowanie leków odkażających drogi moczowe. Czasami są zalecane leki zakwaszające mocz. Jeśli chorobie towarzyszy nadciśnienie tętnicze, konieczne jest stosowanie leków obniżających ciśnienie.