Członek Sztabu Wojewódzkiego ROAK Henryk Jóźwiak „Groźny” wydał w grudniu 1945 roku rozkaz Władysławowi Dubielakowi (w czasie okupacji komendantowi placówki AK w Dobrzykowie), aby ponownie powołał swoich podkomendnych „do walki o wolność Ojczyzny”[1]. W ciągu dwóch miesięcy Dubielak odtworzył 30-osobowy oddział, który podzielił na 3 plutony, którymi dowodzili: Leonard Koprowicz „Gwiazda” (który był jednocześnie zastępcą Dubielaka), Janusz Puternicki „Wicher” i Adam Jankowski „Dąb”.
Akcją w Lwówku dowodził „Gwiazda”. Został on rozpoznany przez konfidenta i następnego dnia aresztowany. Wraz z nim aresztowano kilkunastu żołnierzy. Wszystkich skazano w pokazowym procesie w Płocku na wieloletnie więzienie. Pozostali zaczęli się ukrywać.
1 grudnia 1946 roku Henryk Jóźwiak podjął nieudaną próbę odbicia aresztowanych z aresztu w Gostyninie. Poległ w strzelaninie z grupą operacyjną UB.
W wyniku aresztowań, ciągłych obław, braku kontaktu ze sztabem, Władysław Dubielak podjął decyzję o rozwiązaniu oddziału w styczniu 1947 roku. Jego podkomendni ujawnili się w związku z amnestią w lutym 1947 roku.
Skazani żołnierze z oddziału Władysława Dubielaka
Tabela zawiera niektóre nazwiska żołnierzy z oddziału Władysława Dubielaka, którzy zostali skazani przez sądy wojskowe[1][2], w tym w procesie w Płocku:
Dawid Golik i in.: Żołnierze wyklęci – Antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 roku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Wolumen”, 2013. ISBN 978-83-7233-077-2.
