Oddział powstał na bazie batalionu szturmowego Wkra Komendy Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa miasta stołecznego Warszawy. Batalion Wkra został w maju 1944 wyodrębniony w batalionu PKB „Mazur” wraz ze 150 żołnierzami[1]. Początkowo bataliony „Mazur” i „Wkra” miały zaatakować ulicę Szucha. Jednak w czerwcu 1944 zmieniono zadania dla batalionu[2]. Zadaniem jednostki było opanowanie Ratusza i rejonu Placu Teatralnego oraz osłona Okręgowej Delegatury Rządu Warszawa-miasto. Batalion składał się z trzech kompanii (ok. 365 żołnierzy).
Dowództwo mieściło się na ulicy Długiej 19. Dwie kompanie skoncentrowane były w okolicach Starego Miasta (Sapieżyńska 10, Mławska 5, Długa 19 i Senatorska 31), zaś 3 kompania w okolicach Placu Zbawiciela. W dniu 1 sierpnia dotarło ok. 40% stanu[5]. Oddziałowi przydzielono 9 pistoletów i 6 granatów[6]
Od 7 sierpnia podporządkowany bezpośrednio dowództwu Grupy „Północ” AK pełniąc funkcje zarówno liniowe jak i jako żandarmeria. Przejściowo mjr. „Barry" był szefem żandarmerii Grupy Północ. Od 29 sierpnia jego oddział sprawował nadzór i ochraniał ewakuację kanałami sił powstańczych i ludności cywilnej na Starówkę. W ostatnich dniach obrony Starówki organizował i ochraniał ewakuację kanałami. Od września wchodził w skład zgrupowania „Sosna” broniąc barykad na ulicach Zielna, Chmielna, Widok, Bracka i Świętokrzyska. Do 20 września 1944 stanowił 4 kompanię IV Batalionu „Sosna” 15 pułku piechoty AK.