PROFILPELAJAR.COM

Obora
	Dzielnica Raciborza
	; Wejście do Arboretum Bramy Morawskiej
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	raciborski
Miasto	Racibórz
Tablice rejestracyjne	SRC
	Położenie na mapie Raciborza Obora
	Położenie na mapie Polski Obora
	Położenie na mapie województwa śląskiego Obora
	Położenie na mapie powiatu raciborskiego Obora
	50°05′40″N 18°15′36″E/50,094373 18,260048
	Multimedia w Wikimedia Commons

Obora – dzielnica Raciborza położona na wschód od kanału Ulga w jego środkowej części. Obejmuje osiedle domów jednorodzinnych oraz jego okolice wraz z lasem Obora.

Dzielnica wzięła swą nazwę od lasu, który od wieków określany był mianem Obora. Nazwa wzięła się stąd, iż prawdopodobnie w okolicy znajdowały się miejsca schronienia dla zwierząt. Możliwe jest także, że trzymano tu zwierzynę, na którą urządzano polowania. Mimo słowiańskiego pochodzenia, nazwa była używana powszechnie również przez Niemców. W latach 30. XX w. wprowadzono co prawda nazwę Stadtwald, ale się nie przyjęła^[1].

Do 1928 r. las Obora należał do dóbr książęcych. Wtedy to władze miejskie wykupiły teren od księcia Wiktora von Ratibora. W lesie znajduje się cmentarzysko ciałopalne datowane na okres od VI do IX w. Znajdowało się w nim niegdyś również źródło wody dla miejskich wodociągów. Ze źródła tego korzystało również początkowo osiedle Obora. Dopiero przy okazji budowy nowego mostu nad kanałem Ulga w ciągu ul. Rybnickiej przyłączono je do miejskiej sieci, a leśne ujęcie przestało być eksploatowane^[2]. Przez krótki czas przy drodze do lasu funkcjonował również przystanek kolejowy Ratibor Stadtwald na linii wąskotorowej z Raciborza do Gliwic, zlikwidowany w 1945 r.^[3]^[4]

Las jest terenem rekreacyjnym. Na jego terenie znajduje się m.in. restauracja, ścieżka zdrowia, szlaki turystyczne i rowerowe, tor saneczkowy, mini-zoo, nieużywana już skocznia narciarska i powstający pod nią ogród botaniczny^[5]. Las jest także siedliskiem dla wielu rzadkich gatunków roślin, dzięki czemu w 2000 r. utworzono w nim Arboretum Bramy Morawskiej^[6], które wchodzi w skład parku krajobrazowego Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich^[1].

W Oborze bierze także swój początek struga Łęgoń^[7].

Budowa osiedla mieszkaniowego rozpoczęła się w latach 60. XX w. Składa się ono z kilkudziesięciu domów położonych na niewielkich działkach wzdłuż siedmiu ulic (Markowickiej, Stefana Drzewieckiego, Emilii Plater, Leona Czogały, Emanuela Smołki, Księcia Leszka Raciborskiego i Księcia Przemysława)^[8]. Po powodzi w 1997 r. naprzeciwko osiedla wybudowano nowe kąpielisko miejskie, które zastąpiło zniszczony basen przy ulicy Bema^[1]. W 2007 r. niedaleko osiedla otwarto także centrum handlowe i hipermarket Auchan^[9].

Osiedle podlega parafii św. Paschalisa. Znajduje się w nim kościół filialny, konsekrowany 4 sierpnia 2002 r. przez biskupa Jana Kopca^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 334–335.
↑ Grzegorz Wawoczny: Gospodarka wodno-ściekowa w Raciborzu. s. 49.
↑ Krzysztof Soida: Koleje wąskotorowe na Górnym Śląsku. T. I. s. 51.
↑ Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 340.
↑ Jacek Madeja: Racibórz będzie miał kawałek Japonii. www.gazeta.pl, 19 czerwca 2009. [dostęp 2011-03-18]. (pol.).
↑ Iwona Baturo: Racibórz. Miasto na czasie. s. 68–69.
↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Mapa topograficzna Raciborza. maps.geoportal.gov.pl. [dostęp 2011-03-19].
↑ Zdjęcia satelitarne z Google Maps. [dostęp 2011-03-18].
↑ Aleksander Król: Porównujemy Racibórz w 2010 r. z tym sprzed dekady. www.raciborz.naszemiasto.pl, 23 grudnia 2010. [dostęp 2011-03-18]. (pol.).

Bibliografia

Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2008. ISBN 978-83-89802-73-6. (pol.).
Grzegorz Wawoczny: Gospodarka wodno-ściekowa w Raciborzu. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2010. ISBN 978-83-89802-98-9. (pol.).
Krzysztof Soida: Koleje wąskotorowe na Górnym Śląsku. T. I. Katowice: Śląsk, 1996. ISBN 83-85831-82-7. (pol.).
Iwona Baturo: Racibórz. Miasto na czasie. Kraków: Amistad Sp. z o.o., 2009. ISBN 978-83-7560-058-2. (pol.).