PROFILPELAJAR.COM

Królewskie Norweskie Siły Powietrzne
*Luftforsvaret*
	; Symbol norweskich sił powietrznych
Państwo	Norwegia
Siły zbrojne	Norweskie Siły Zbrojne
Nazwa skrócona	RNoAF
Data utworzenia	10 listopada 1944
Znak rozpoznawczy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Królewskie Norweskie Siły Powietrzne (Luftforsvaret) – siły lotnicze Norwegii. Ustanowione 10 listopada 1944 roku, przez odłączenie się od Armii.

Ich główną kwaterą jest Huseby, ale cała armia lotnicza jest podzielona na dwa dowództwa – północne i południowe. Dowództwo Lotnicze Północnej Norwegii (Luftkommando Nord Norge) mieści się bazie lotniczej w pobliżu miejscowości Bodø, natomiast południowej w miejscowości Reitan.

W 1964 roku Norwegia zamówiła myśliwce F-5, rezygnując z Starfighterów w liczbie 78 maszyn F-5A; 16 RF-5A oraz 14 F-5B. Pierwotne zamówienie wynosiło 64 sztuki, po czym zamówiono kolejne 16 dla celów rozpoznawczych, osiągając liczbę 108 egzemplarzy. Wyposażono w ten sposób 6 eskadr. Dostosowano je do działania w niesprzyjających warunkach pogodowych. Dostosowano je do używania rakietowych przyśpieszaczy startowych oraz haków hamujących. Pierwsza gotowość bojowa osiągnięta została w lipcu 1965 roku. Norwegia stała się drugim odbiorcą samolotów F-5. W połowie lat 80. pozostające w służbie F-5 poddano remontom i modernizacji. W ramach porozumienia dokonano remontów w Holandii. Na początku lat 90. XX w przeszły kolejną modernizację w ilości 15 sztuk. Między 1992 rokiem, a 1994 przeszły modernizację strukturalną.

Na wyposażeniu 4 eskadr znajdują się myśliwce F-16. Jedna z nich dysponuje pociskami NDT Penguin. Północ kraju patrolują 2 eskadry F-16A/B oraz eskadra transportowa wyposażona w samoloty Lockheed P3-C Orion. W zakresie działalności Królewskich Norweskich Sił Powietrznych leży udzielanie wsparcia technicznego. Głównie samoloty Cessna O-1 Bird Dog. Wszystkie eskadry wchodzą w skład Sprzymierzonych Sił Europy Północnej.

Wyposażenie

Obecnie

Samolot	Producent	Typ	Wersja	Liczba sztuk^[1]	Uwagi
Lockheed Martin F-35 Lightning II	Stany Zjednoczone	Myśliwiec wielozadaniowy	F-35A	12	Planowany zakup 52 sztuk^[2]. Co roku do Norwegii dostarczane jest 6 maszyn.
General Dynamics F-16 Fighting Falcon	Stany Zjednoczone Holandia	Myśliwiec wielozadaniowy	F-16AM F-16BM Block 20 MLU	46 10	Zostaną zastąpione przez Lockheed Martin F-35 Lightning II.
Saab Safari	Szwecja	trening podstawowy	MFI-15	16
Dassault Falcon 20	Francja	Walka elektroniczna VIP	Falcon 20ECM Falcon 20C-5	2 1
Lockheed C-130 Hercules	Stany Zjednoczone	Taktyczny transportowiec	C-130J-30	4	4 dostarczono 2008-2010 dla zastąpienia 6 C-130E/H, 1 utracono w 2012, w tym samym roku dostarczono egzemplarz zastąpczy.
Lockheed P-3 Orion	Stany Zjednoczone	Morski patrolowiec	P-3C UIP P-3N	6
Bell 412	Stany Zjednoczone Norwegia	Śmigłowiec użytkowy	412SP	18
NHI NH90	Włochy	Śmigłowiec wielozadaniowy (SAR i ZOP)	NH-90 NFH	5	Zamówiono 14, 6 dla fregat Fridtjof Nansen, 8 dla straży przybrzeżnej Kystvakten.
Westland Lynx	Wielka Brytania	Straż przybrzeżna (Kystvakten)	Lynx Mk.86	6
Westland Sea King	Wielka Brytania	Search and Rescue	Sea King Mk.43	11	Zostaną zastąpione przez AgustaWestland AW101.

Wycofane

Gloster Gladiator
Northrop N-3PB, 1941
F-86K Sabre
F-104 Starfighter
Norweski F-5A Freedom Fighter i amerykański F-4D Phantom II w 1982.
DHC-6 Twin Otter

Samoloty bojowe

Gloster Gladiator – 6× Mk I, 6× Mk II 1938-1940 (Armia)
Heinkel He 115 – 6× He 115N w 1940 (Marynarka)
Curtiss P-36 Hawk – 19× Hawk 75A-6 w 1940 (Armia)
Northrop N-3PB – 24 1941-1956 (RAF), 2 1945-1956
Supermarine Spitfire – 73× LF.IXe 1945-1952, 3× PR XI 1946-1954
De Havilland Mosquito – 19× FB VI 1945-1952, 3× T III 1947-1952
De Havilland Vampire – 20× F III 1948-1957, 36× FB 52 1949-1957, 6× T 52 1952-1955
Republic F-84 Thunderjet – 200× F-84G 1952-1960, 6 (R)F-84E 1951-1956
North American F-86 Sabre – 64× F-86K 1955-1967, 115× F-86F 1957-1967
Republic RF-84F Thunderflash – 35× RF-84F 1956-1970
Lockheed F-104 Starfighter – 19× F-104G 1963-1981, 4× TF-104G 1963-1983, 19× CF-104 1973-1983, 3× CF-104D 1973-1983
Northrop F-5 Freedom Fighter – 78× F-5A, 14× F-5B 1965-2000, 16× RF-5A 1969-2000

Transportowe/użytkowe

Junkers Ju 52 – 18× 52/3m 1945-1951
Fieseler Fi 156 Storch – 30 1945-1954
Douglas C-47 Skytrain – 7× C-47A, 3× C-53D 1945-1946, 10× C-47A 1950-1974
Avro Anson – 10× MkI 1947-1951
Fairchild C-119 Flying Boxcar – 8× C-119G 1956-1969
Lockheed Lodestar – 7× C-56B/C-60A 1945-1950
Noorduyn Norseman – 24× IV/VI 1945-1959
De Havilland Canada DHC-3 Otter – 10 1953-1968
Piper PA-18 Super Cub – 16× L-18C 1955-1992
Cessna O-1 Bird Dog – 27× O-1A 1960-1992
De Havilland Canada DHC-6 Twin Otter – 5 1967-2001
Lockheed C-130 Hercules – 6× C-130E/H 1969-2008

Patrolowe

Consolidated PBY Catalina – 12× IVB 1945-1954, 6× PBY-5A 1954-1961
Grumman HU-16 Albatross – 18× HU-16B 1961-1969

Treningowe

Fairchild PT-19 – 74× M-62 1945-1957
Airspeed Oxford – 22× MkI/III 1947-1953
Lockheed T-33 Shooting Star – 22× T-33A 1953-1968
Saab 91 Safir – 30× 91B/B2 1956-1988

Śmigłowce

Bell 47 – 6× B47D-1 1953-1971, 3× B47G-3 1954-1970, 5× AB 47J/J-2 1958-1967
Sikorsky H-19 Chickasaw – 4× H-19D-4 1958-1967
Bell UH-1 Iroquois – 37× UH-1B 1963-1990

Insygnia

Flagi

Flaga generalnego inspektora sił powietrznych
Flaga generała
Flaga generała porucznika
Flaga generalmajora
Flaga brygadiera

Przypisy

↑ World Air Forces 2015 – Flightglobal.. globalaviationaerospace.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-05)]. globalaviationaerospace.com, 2014-12-11.
↑ Druga partia F-35 w Norwegii. Defence24, 29 maja 2018. [dostęp 2018-08-18].

Bibliografia

Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.
Michał Gajzler, Northrop F-5 A/B Freedom Fighter Cz. 2, str. 61-62 Lotnictwo 4 (2016), ISSN 1732-5323