Niszczyciele rakietowe typu Kidd
USS Callaghan (DDG-994)
|
Kraj budowy
|
Stany Zjednoczone
|
Użytkownicy
|
US Navy Republika Chińska
|
Wejście do służby
|
1981
|
Zbudowane okręty
|
4
|
Dane taktyczno-techniczne
|
Wyporność
|
9700 t
|
Długość
|
171 m
|
Szerokość
|
16,8 m
|
Zanurzenie
|
9,4 m
|
Napęd
|
4 turbiny gazowe General Electric LM2500 o mocy 80 000 KM napędzające 2 śruby
|
Prędkość
|
33 węzłów
|
Załoga
|
330
|
Uzbrojenie
|
2×II wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych Standard SM-2ER 1 × wyrzutnia rakietotorped RUM-139 VL Asroc 2×IV wyrzutnie pocisków przeciwokrętowych AGM-84/RGM-84/UGM-84 Harpoon 2 armatu 127 mm plot 2 × zestaw przeciwrakietowy Phalanx CIWS 20 mm 2×III wyrzutnie torped Mk 46
|
Wyposażenie lotnicze
|
1 śmigłowiec Sea King lub dwa Seasprite
|
|
Niszczyciele rakietowe typu Kidd – seria czterech amerykańskich niszczycieli rakietowych budowanych na zamówienie Iranu. Po wybuchu rewolucji islamskiej okręty zostały przejęte przez US Navy. W 2001 zostały sprzedane marynarce wojennej Tajwanu. Są czasem określane jako podtyp typu Spruance.
Okręty zyskały przydomek "Nieżyjący admirałowie" ponieważ poszczególnym jednostkom serii nadano imiona po admirałach poległych podczas II wojny światowej.
Historia
W 1973 Szach Iranu złożył w USA zamówienie na dwie zmodyfikowane jednostki typu Spruance, które miały pełnić służbę w rejonie Zatoki Perskiej i Oceanu Indyjskiego. Zamówienie poszerzono o 4 jednostki, z których z dwóch ostatecznie zrezygnowano. Po proklamowaniu Islamskiej Republiki Iranu w 1979 Kongres Stanów Zjednoczonych anulował kontrakt, a okręty znajdujące się w różnych fazach budowy zostały przejęte przez US Navy. Okręty były budowane w stoczni Ingalls Shipbuilding w Pescagoulla. Okręty z uwagi na silne uzbrojenie były wykorzystywane głównie do przeciwlotniczej obrony zespołów floty. Jako zadanie drugorzędne przeznaczono dla nich zwalczanie okrętów podwodnych.
Bibliografia
- Zenon Nycz, Amerykańskie niszczyciele rakietowe typu Kidd, Okręty Wojenne, nr 1/1992, INDEX 36830X
Linki zewnętrzne