Nieciecza (dopływ Parsęty)

Nieciecza
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Struga
Źródło
Miejsce na W od wsi Dębogard
Współrzędne

54°07′03″N 15°39′42″E/54,117500 15,661667

Ujście
Recypient Parsęta
Miejsce

na W od wsi Bogucino

Współrzędne

54°06′53″N 15°36′28″E/54,114722 15,607778

Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, po lewej znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, po lewej znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Nieciecza (Bogucinka) – struga, prawobrzeżny dopływ Parsęty, na Pobrzeżu Koszalińskim, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim.

Struga ma źródła w pobliżu zachodniej części wsi Dębogard, skąd płynie na północny zachód. Na wysokości wsi Czernin, struga zakręca meandrując w kierunku południowo-zachodnim. Następnie Nieciecza przepływa przy wschodniej części wsi Obroty. Dalej przy zachodniej części wsi Bogucino, za którą zawija w kierunku Parsęty, do której uchodzi przy jej prawym brzegu[1].

W 1948 roku ciekowi nadano nazwę Bogucinka[2], zastępując poprzednią niemiecką nazwę Mühl Bach[3]. Na mapach jest oznaczana z dwiema nazwami Nieciecza i Bogucinka, bądź sama Nieciecza[4]. W 2006 roku Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych w wykazie hydronimów przedstawiła nazwę Nieciecza[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Arkusz N-33-68-C. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2010-03-04].
  2. ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22)
  3. ↑ 1859 Kolberg-Kołobrzeg. W: Mapa topograficzna Messtischblatt w skali 1:25 000. Warszawa: Główny Urząd Pomiarów Kraju, 1948. (Na podst. niemieckiej mapy z 1924 r.)
  4. ↑ Okolice Kołobrzegu mapa w skali 1:50 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2008. ISBN 978-83-75460-17-9.
  5. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 185, ISBN 83-239-9607-5.