Nie daj się usidlić (org. Don't Make Waves) – amerykańska komedia z 1967 roku w reż. Alexandra Mackendricka. Adaptacja powieści Iry Wallach z 1959 roku pt. Muscle Beach.

Perypetie sercowo-obyczajowe głównego bohatera imieniem Carlo – ubogiego turysty zwiedzającego Zachodnią Kalifornię – ukazane na tle typowej dla tego regionu scenerii, to jest plaż z trenującymi kulturystami i pięknymi kobietami, zamożnych ludzi, luksusowych domów z basenami itp.

• Tony Curtis – Carlo Cofield
• Claudia Cardinale – Laura Califatti
• Sharon Tate – Malibu
• David Draper – Harry Hollard
• Joanna Barnes – Diane Prescott
• Robert Webber – Rod Prescott
• Reg Lewis – Monster
• Mort Sahl – Sam Lingonberry
• Edgar Bergen – Madame Lavinia
• Dub Taylor – elektryk
• Mary Grace Canfield – krawcowa
• Holly Haze – Myrna
• Sarah Selby – Ethyl
• Julie Payne – Helen
• Douglas Henderson – Henderson
• Chester Yorton – Ted Gunder
• Ann Elder – Millie Gunder
• Marc London – Fred Barker
• Paul Barselou – pilot
• George Tyne – reporter
• David Fresco – reporter
• Gilbert Green – reporter
• Eduardo Tirello – budowlaniec

i in.

W leciutkiej i banalnej komedyjce – satyrze na życie amerykańskich elit społecznych końca lat 60. – na uwagę zasługuje obsada aktorska. Bezsprzecznie, gwiazdami ról pierwszoplanowych są Tony Curtis i Claudia Cardinale. Curtis był ówcześnie od co najmniej dekady czołowym gwiazdorem Hollywood, któremu status gwiazdy zapewniły kreacje w tak głośnych obrazach jak Ucieczka w kajdanach z 1958 czy też Pół żartem, pół serio z 1959. W głównej roli żeńskiej wystąpiła Claudia Cardinale – obok Sophii Loren i Giny Lollobrigidy uważana za jedną z największych gwiazd kina włoskiego^[1]. Występując w Nie daj się usidlić, miała już w swoim aktorskim dorobku role u tak znanych reżyserów jak Federico Fellini i Luchino Visconti.

Pośród aktorów drugoplanowych obok Roberta Webbera (Dwunastu gniewnych ludzi z 1957) na uwagę zasługuje nikomu ówcześnie nieznana Sharon Tate, żona Romana Polańskiego, która rozgłos zyskała dwa lata później, zamordowana przez sektę Mansona w willi swojego męża w Beverly Hills^[2].

Oddzielną kategorię osób pojawiających się na planie filmu stanowią dwaj kulturyści – obecnie legendy tego sportu. Byli to: Dave Draper – ówczesny Mr. America (1965) i Mr. Universe (1966), partner treningowy i idol Arnolda Schwarzeneggera^[3] oraz Chester Yorton – Mr. America i Mr. Universe (1966), protoplasta naturalnej kulturystyki lat 60., jeden z nielicznych zawodników w tej dyscyplinie, któremu udało się wygrać zawody ze Schwarzeneggerem^[4].

Film spotkał się na ogół z negatywnymi recenzjami krytyków^[5]. The New York Times krytykował odtwórców głównych rol (Curtis i Cardinale) oraz ubolewał nad obniżeniem poziomu twórczości reżyserskiej Mackendricka, po tak udanych produkcjach jak Tight Little Island czy The Man in the White Suit^[6].

• Oryginalny plakat do filmu
• Nie daj się usidlić w bazie IMDb (ang.)
• Nie daj się usidlić w bazie Filmweb