Niżnia Rakuska Przełęcz (słow.Sedlo pod Malou Svišťovkou, niem.Kleiner Ratzenbergsattel, węg.Kis-Morgás-nyereg, 1521[1] lub 1524,5[2] m) – przełęcz w Tatrach Wysokich na Słowacji, położona w dolnej części Rakuskiej Grani i oddzielająca Rakuską Czubę (Veľká Svišťovka, 2038 m) na północnym zachodzie od Małej Rakuskiej Czubki (Malá Svišťovka, 1558 m) na południowym zachodzie[1]. Józef Nyka dla przełęczy podaje nazwę Przełęcz pod Rakuską Czubką i wysokość 1522 m[3].
Niżnia Rakuska Przełęcz jest szeroką zalesioną przełęczą, położoną w dole grani odchodzącej od Rakuskiej Czuby na południe. Znajduje się blisko Małej Rakuskiej Czubki i jest stosunkowo mało wcięta w grzbiecie oddzielającym dolne piętra Doliny Huncowskiej i Doliny Kieżmarskiej[4]. Jest to zakończenie długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika. Na północno-wschodnich stokach opadających z grzbietu do Doliny Kieżmarskiej położona jest Rakuska Polana. Pomiędzy nią a Niżnią Rakuską Przełęczą rozciąga się zbiegający spod Rakuskiej Grani na wschód Mały Żleb Rakuski. Mniej więcej w połowie odległości między siodłem a Rakuską Czubą, na wysokości 1775 m, odgałęzia się od Rakuskiej Grani grzęda z Rakuskimi Turniami, stanowiąca granicę między Małym Żlebem Rakuskim a Wielkim Żlebem Rakuskim[1].
Nazwa przełęczy, podobnie jak pozostałych obiektów w grani, pochodzi od wsi Rakusy (Rakúsy)[4].
Szlaki turystyczne
– niebieski szlak od pośredniej stacji kolei linowej na Łomnicę (stacja „Start”) przez Rakuską Polanę na Niżnią Rakuską Przełęcz, a stąd w dół do Doliny Łomnickiej nad Łomnicki Staw.
Czas przejścia od stacji kolejki na Rakuską Polanę: 1:30 h, ↓ 1 h
Czas przejścia z polany przez przełęcz nad Łomnicki Staw: 1:30 h, ↓ 1 h[5]
Przypisy
↑ abcdJarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 125. ISBN 83-909352-2-8.
↑Vysoké Tatry 1:25 000, podrobná turistická mapa. 6. vydanie. Harmanec: VKÚ, 2008. ISBN 978-80-8042-552-4. Brak numerów stron w książce
↑ abcGrzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 424. ISBN 83-01-13184-5.
↑Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0. Brak numerów stron w książce