Jezioro leży u podnóży szczytu Monte Cavo. Jego lustro wody znajduje się na wysokości 316 m n.p.m., 25 m powyżej lustra wody jeziora Albano. Powierzchnia jeziora wynosi 1,67 km², długość maksymalna ok. 1,5 km, maksymalna głębokość 33 m.
W starożytności związane z kultem Diany, której świątynia znajdowała się na północnym brzegu jeziora. Kapłanem bogini był Rex Nemorensis[1]. W pobliżu jeziora miał swą letnią willę Juliusz Cezar.
W jeziorze zatopione zostały dwa wielkie statki, zbudowane z polecenia rzymskiego cesarza Kaliguli. Począwszy od 1446 r. na próżno podejmowano próby dostania się do nich przy użyciu ówczesnych dzwonów nurkowych. Wraki odsłonięto dopiero po wypompowaniu w latach 1928–1929 znacznej części wody z jeziora[2]. Wydobyte do 1932 r., zostały umieszczone w muzeum. Spłonęły w nim w czasie II wojny światowej w 1944 r.
Przypisy
↑Mała encyklopedia kultury antycznej, red. Zdzisław Piszczek, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1983, s. 642.
↑Feldhaus Franz Maria: Maszyny w dziejach ludzkości od czasów najdawniejszych do Odrodzenia, Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa 1958, s. 136–137.