Nasr al Bahr
Okręt desantowy „Nasr al Bahr”, w tle brytyjska fregata rakietowa typu 23
|
| Klasa
|
Okręt desantowy LST
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Brooke Marine
|
| Wodowanie
|
1984
|
 Oman
|
| Wejście do służby
|
13 lutego 1985
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
2500 t (pełna)
|
| Długość
|
93 m
|
| Szerokość
|
15 m
|
| Zanurzenie
|
2,5 m
|
| Napęd
|
| 2 silniki spalinowe Paxman Valenta o łącznej mocy 7800 KM
|
| Prędkość
|
15,5 w.
|
| Zasięg
|
4000 Mm przy 13 węzłach
|
| Uzbrojenie
|
dwa podwójne działka DARDO 40 mm (2 x II)
podwójne działko Oerlikon 20 mm (2 x I)
|
| Wyposażenie
|
| dwie barki LCVP
|
| Wyposażenie lotnicze
|
| lądowisko dla śmigłowca
|
| Załoga
|
81
|
Nasr al Bahr (L2) – omański okręt desantowy LST, zbudowany przez brytyjską stocznię Brooke Marine w Lowestoft. Okręt niemal bliźniaczy z algierskimi jednostkami typu Kalaat Beni Hammed.
Okręt posiada ładownię o wymiarach 75 x 7,4 m i może przewozić do 450 ton ładunku przy desancie na plaży lub do 650 ton ładunku przy desancie w porcie (7 czołgów średnich lub do 240 żołnierzy desantu)[1]. Okręt wyposażony jest w dziobową rampę desantową, do desantu piechoty można także użyć dwie barki LCVP i helikopter. Okręt nie posiada hangaru dla śmigłowca.
Przypisy
