Narymuntowicze (starorus. Нарымонтовіч[a][1]) – polski ród książęcy (kniaziowski), pochodzenia wielkolitewskiego, a wywodzący się od wielkiego księcia Narymunta[1].
Byli gałęzią dynastii Giedyminowiczów, a zarazem wywodzą się od nich trzy rodziny książęce; Pińscy, Koreccy, Kurakinowie, Golicynowie i Chowańscy[1].
Historia
Pochodzący z dynastii Giedyminowiczów, książę piński, Narymunt, pozostawił po sobie pięciu synów – Aleksandra, Jerzego, Patryka, Szymona i Michała. Pisali się oni Narymuntowiczami (ze starorus. na pismo łac.: Narimontowicz), z uwagi na funkcjonujące powszechnie w Wielkim Księstwie Litewskim nazwiska patronimiczne, czyli nazwiska utworzone na podstawie imienia ojca[1][2].
Od Michała Narymuntowicza pochodzi ród Pińskich. Od synów Patryka pochodzą rodziny Koreckich (od Aleksandra), Chowańskich (od Fedora), a także Golicynów i Kurakinów (od Jerzego)[1].
Przydomku „Narimontowicz” używali w końcu XVI i na początku XVII wieku, książęta Rużyńscy, na zasadzie legendy o ich rzekomym pochodzeniu od kniazia Aleksandra Narymuntowicza[1].
Drzewo genealogiczne
Drzewo genealogiczne zostało sporządzone na podstawie prac Józefa Wolffa oraz Jana Tęgowskiego[1][3] .
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- JózefJ. Wolff JózefJ., Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1895, s. 698 .
- JerzyJ. Ochmański JerzyJ., Historia Litwy, wydanie III, Wrocław: Ossolineum, 1990, s. 395, ISBN 83-04-03107-8, ISBN 978-83-04-03107-4 .
- JanJ. Tęgowski JanJ., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Wydawn. Historyczne, 1999, s. 319, ISBN 83-913563-1-0, ISBN 978-83-913563-1-9 .
Linki zewnętrzne