Munczeł
Munczeł (ukr. Мунчел) – wieloodmianowa nazwa geograficzna pochodzenia wołoskiego stosowana na określenie licznych szczytów górskich w Karpatach, w przeważającej części w Karpatach Wschodnich.
Wyraz Munczeł ma swoje źródło w gwarowym rumuńskim słowie muncel – garb, niewielkie wzniesienie, pagórek; zdrobnieniu słowa munte – góra (porównaj łacińską parę monticellus – mons)[1][2][3]. Określenie to zostało następnie poddane procesowi onimizacji, czyli nadania wyrazowi pospolitemu charakteru nazwy własnej[2].
Nazwa ta jest szczególnie popularna wśród szczytów karpackich położonych na Rusi Zakarpackiej, w dorzeczu Białej i Czarnej Cisy[4].
Oprócz formy podstawowej, występuje przy tym w wielu regionalnych, gwarowych wariantach, m.in.: Menczuł, Munczel, Menczył, Mencził, a także Menczełyk czy Munczełyk, nierzadko stosowanych zamiennie. Popularna odmiana Menczuł powstała przez upodobnienie określenia Munczeł do innych nazw własnych utworzonych od rumuńskich wyrazów pospolitych zakończonych męskim rodzajnikiem określonym -ul[2].
Polska
- Beskid Żywiecki
- Muńcuł (lub Muńczoł, Muńcoł, d. też Menczoł) – 1165 m n.p.m.; grzbiet w Grupie Wielkiej Raczy
- Munczolik – 1356 m n.p.m.; szczyt w grupie Pilska
- Bieszczady Zachodnie
- Menczył (lub Mińczoły) – 1008 m n.p.m.
Rumunia
Wyraz Muncel stanowi nazwę własną szczytów w Karpatach Marmaroskich (Muncel 1318, Muncelu Popii 1429, Muncelașu 1376 m n.p.m.)[1] oraz innych pasmach Karpat Rumuńskich.
Słowacja
Zobacz też: Minčol.
- Beskidy Orawskie
- Góry Bukowskie
- Góry Czerchowskie
- Magura Orawska
- Mała Fatra
- Wielka Fatra
Ukraina
- Beskidy Pokucko-Bukowińskie[4]
- Beskidy Skolskie
- Bieszczady Wschodnie (Grzbiet Wododziałowy)
- Czarnohora[10]
- Menczuł (ukr. Менчул lub Munczeł, ukr. Мунчел, d. pol. Munczel[11]) – 1998 m n.p.m.
- Menczył (ukr. Менчиль – Menczyl lub Manczuł, ukr. Манчул) – 1588 m n.p.m.
- Munczeł (ukr. Мунчел lub Menczuł, ukr. Менчул lub Kwasiw-Menczuł, ukr. Квасів-Менчул) – 1305 m n.p.m.
- Gorgany
- Góry Czywczyńskie[13]
- Góry Rachowskie
- Menczuł (ukr. Менчул) – 1385 m n.p.m.
- Munczel (ukr. Мунчель, rum. Muncelu) – 1370 m n.p.m.
- Połonina Borżawska[15]
- Połonina Czerwona[16]
- Małyj Menczuł (ukr. Малий Менчул) – 1343 m n.p.m.
- Menczełyna (ukr. Менчелина) – 1333 m n.p.m.
- Menczuł (ukr. Менчул lub Manczuł, ukr. Манчул) – 1501 m n.p.m.
- Połonina Równa
- Połoniny Hryniawskie[13]
- Świdowiec[18]
- Inne
- Przełęcz Menczuł (Менчул) – na granicy Bieszczadów Wschodnich (Grzbiet Wododziałowy) oraz Połoniny Borżawskiej (618 m n.p.m.)
Przypisy
- ↑ a b muncel [online], dexonline.ro [dostęp 2023-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-13] (rum.).
- ↑ a b c WasylW. Łuczyk WasylW., Nota Bene! Етимологічний словник топонімів України, hasła „Мéнчил” i „Мунчéл”, Kijów: Wydawnyczyj centr „Akademija”, 2014, s. 324–325, 339, ISBN 978-966-580-454-3 [zarchiwizowane z adresu 2022-09-05] (ukr.).
- ↑ WojciechW. Krukar WojciechW., Nazewnictwo terenowe Czarnohory (Karpaty Ukraińskie), [w:] MateuszM. Troll (red.), Czarnohora. Przyroda i człowiek [PDF], Kraków: Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2006, s. 161, ISBN 978-83-88424-17-5 (pol.).
- ↑ a b AndrijA. Melnyk AndrijA., Менчул, IwanI. Dziuba, ArkadijA. Żukowski, MykołaM. Żełezniak (red.) [online], Encykłopedija suczasnoji Ukrajiny (online), 2018 [dostęp 2023-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-13] (ukr.).
- ↑ a b Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Mikuliczyn (pas 55, słup 39), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1933 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ a b c d Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Sławsko (pas 53, słup 37), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1937 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ a b c Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Turka (pas 52, słup 36), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1937 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ a b Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Seneczów (pas 54, słup 37), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1937 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ a b Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Pikuj (pas 53, słup 36), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1937 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ WasylW. Hutyriak WasylW. (red.), Чорногора / Chornohora, mapa turystyczna w skali 1:50 000, Kałusz: Steżky ta mapy, 2022, ISBN 978-617-7695-07-2 (ukr. • ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Żabie (pas 56, słup 39), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1933 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ a b c d Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Porohy (pas 54, słup 38), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1935 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ a b WasylW. Hutyriak WasylW. (red.), Гринявські та Чивчинькі гори / Hryniavy and Chyvchyny Mountains, mapa turystyczna w skali 1:50 000, Kałusz: Steżky ta mapy, 2018, ISBN 978-917-7695-02-8 (ukr. • ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Burkut (pas 57, słup 39), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1932–1938 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ WasylW. Hutyriak WasylW. (red.), Боржава / Borzhava, mapa turystyczna w skali 1:50 000, Kałusz: Steżky ta mapy, 2019, ISBN 978-966-97702-4-0 (ukr. • ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ WasylW. Hutyriak WasylW. (red.), Полонина Красна. Гору Хустщині / Polonyna Krasna. Mountains of the Khust region, mapa turystyczna w skali 1:50 000, Kałusz: Steżky ta mapy, 2018, ISBN 978-617-7695-02-7 (ukr. • ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Burkut (pas 57, słup 40), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1934 (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ WasylW. Hutyriak WasylW. (red.), Свидовець / Svydovets, mapa turystyczna w skali 1:50 000, Kałusz: Steżky ta mapy, 2018, ISBN 978-617-7695-00-3 (ukr. • ang.). Brak numerów stron w książce
Bibliografia
|
|