Sezon 1955 był dla klubu 3. sezonem na czwartym szczeblu ligowym. Zespół występujący wówczas pod nazwą ZKS Stal Lublin zajął drugie miejsce i przystąpił do baraży o udział w lidze międzywojewódzkiej.
Przebieg sezonu
Od 19 lutego do 4 marca piłkarze Stali wraz z trenerem Leonem Kozłowskim przebywali na obozie kondycyjnym w Szklarskiej Porębie[1][2]. „Stalowcy” rozpoczęli sezon od wyjazdowej wygranej w Zamościu z Unią 6:0[3]. W drugiej kolejce doszło do derbów Lubelszczyzny pomiędzy Stalą FSC a Stalą WSK Świdnik. Na stadionie GWKS przy alei Świerczewskiego w obecności 2 tysięcy widzów, goście ze Świdnika wygrali 2:1. Bramkę dla lubelskiego zespołu zdobył Kazimierz Piróg. Stal FSC wystąpiła w składzie: Graniczka, Nóżka, Dudziak, Muciek, Chodoń, Kocot, Piróg, Szymczyk, Kalinowski, Brzozowski i Krzewiński[4]. Rundę wiosenną Stal FSC zakończyła na 5. miejscu ze stratą sześciu punktów do lidera – Stali WSK i pięciu do wicelidera – Kolejarza Lublin[5].
Na tydzień przed rozpoczęciem rundy rewanżowej, 24 lipca Stal rozegrała mecz towarzyski z WKS Lublin (1:2)[6]. Sezon Stal zakończyła na drugim miejscu, które gwarantowało udział w barażach o ligę międzywojewódzką, w których przeciwnikiem lubelskiego zespołu był drugi zespół rzeszowskiej klasy A Górnik Sanok[7]. 27 listopada w pierwszym meczu rozegranym w Sanoku padł wynik remisowy 2:2[8]. Stal, która do przerwy prowadziła 2:0 po bramkach Filozofa i Barszczewskiego, od 51. minuty grała w osłabieniu po usunięciu z boiska Krzewińskiego za dyskusję z sędzią po rzekomym faulu na zawodniku Górnika w polu karnym[9][10]. W rewanżu rozegranym tydzień później na stadionie Sparty w obecności 4 tysięcy widzów, Stal wygrała 2:0 po bramkach Kalinowskiego i Szymczyka i awansowała do III ligi[11]. Lubelski zespół wystąpił w składzie: Józef Graniczka, Tadeusz Kocot, Zenon Krzewiński, Bogdan Muciek, Zbigniew Dudziak, Henryk Chodoń, Kazimierz Piróg, Tadeusz Szymczyk, Zdzisław Barszczewski (Zdzisław Brzozowski), Jerzy Kalinowski, Stanisław Filozof[12].
