Morski Kościół Misyjny Niepokalanego Serca Maryi
w Gdańsku

nr rej. 936 z dnia 4.07.1985 r.[1]
kościół rektoralny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Miejscowość	Gdańsk
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Jadwigi Śląskiej
Wezwanie	Niepokalanego Serca Maryi
Historia Data rozpoczęcia budowy 1904 Data zakończenia budowy 1905 Data poświęcenia 1905 (jako ewangelicki) 1949 (jako katolicki) Aktualne przeznaczenie kościół franciszkanów Data zniszczenia • przez 1945 działania wojenne Data odbudowy 1946-1949 Poprzednie wyznanie luteranizm (do 1945)
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Oskar Hossfeld Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie Gdańska Morski Kościół Misyjny Niepokalanego Serca Maryi w Gdańsku
Położenie na mapie Polski Morski Kościół Misyjny Niepokalanego Serca Maryi w Gdańsku
Położenie na mapie województwa pomorskiego Morski Kościół Misyjny Niepokalanego Serca Maryi w Gdańsku
54°24′03″N 18°40′38″E/54,400833 18,677222
Multimedia w Wikimedia Commons

Morski Kościół Misyjny Niepokalanego Serca Maryi w Gdańsku – kościół należący do prowincji św. Franciszka z Asyżu Zakonu Braci Mniejszych w Poznaniu. Mieści się w Gdańsku, w dzielnicy Nowy Port.

Świątynia została zbudowana w 1905 roku jako ewangelicki Kościół Wniebowstąpienia (niem. Himmelfahrtskirche). Budowa kosztowała 205 tysięcy marek. Jedna trzecia kosztów została pokryta przez pruski rząd. W czasie II wojny światowej budowla została zniszczona^[2].

W 1946 roku kościół został przejęty przez Zakon Braci Mniejszych (Franciszkanów-Reformatów) z Prowincji Matki Bożej Anielskiej z siedzibą w Krakowie (ul. Reformacka 4). Po odbudowaniu i przystosowaniu dla potrzeb kultu rzymskokatolickiego kościół został uroczyście poświęcony w dniu 18 kwietnia 1949 roku przez administratora diecezji gdańskiej, księdza infułata Andrzeja Wronkę. Świątynia otrzymała wtedy wezwanie: Misyjny Kościół Morski pod wezwaniem Niepokalanego Serca Maryi.

W latach siedemdziesiątych XX wieku w świątyni zostały wykonane prace, dostosowujące kościół do wymogów liturgii posoborowej. Oprócz tego, w oknach zostały zamontowane nowe witraże ze scenami nowotestamentowymi (w prezbiterium) oraz z życia św. Franciszka i św. Antoniego (w nawie świątyni). Na ścianach budowli zostały wykonane malowidła techniką sgraffito zaprojektowane przez Wiktora Ostrzołka z Katowic. Od 1991 roku kościół należy do nowej prowincji św. Franciszka z Asyżu Zakonu Braci Mniejszych w Poznaniu^[3]. Od czerwca 2020 roku gwardianem klasztoru jest o. Arnold Liebig OFM^[4].