Przedsiębiorstwo jest jednym z pięciu głównych producentów worków papierowych i tektury falistej w Europie[2][3]. Około 3/4 produkcji jest eksportowana do krajów Europy Zachodniej. Właścicielem 100% kapitału zakładowego spółki jest grupa Mondi. W 2010 roku zatrudnienie przekraczało 1000 osób.
Podstawowym produktem przedsiębiorstwa są papiery do opakowań, w ilości ok. 1,3 mln ton (2010)[4]. Papier workowy produkowany jest dla przemysłu materiałów budowlanych, chemicznego i spożywczego. Z kolei papier do produkcji opakowań z tektury falistej (w tym o podwyższonej odporności na wilgoć) odbierają klienci z branż: spożywczej, AGD i motoryzacyjnej.
OHSAS 18001 – System Zarządzania Bezpieczeństwem i Higieną Pracy
PN-N-18001 – System Zarządzanie Bezpieczeństwem i Higieną Pracy
FSC® – System Kontroli Pochodzenia Produktu
PEFC – System Kontroli Pochodzenia Produktu
PN-EN OSO/IEC 17025 – System Zarządzania w Laboratorium Badawczym
GMP/GHP – System Zarządzania Higieną Produkcji Papieru
Wsparcie lokalnej społeczności
Przedsiębiorstwo angażuje się w życie społeczności lokalnej Świecia i Chełmna m.in. poprzez działalność promocyjną i kulturalną. M.in. co roku w ramach obchodów Dnia Papiernika na bezpłatny koncert do Świecia przyjeżdża gwiazda ogólnopolskiego formatu. W Świeciu wystąpili już m.in. Perfect, Kora, Małgorzata Ostrowska, czy Zakopower[6]. Co roku sponsorowany przez Mondi Mikołaj odwiedza lokalne przedszkola obdarowuje ponad 1000 dzieci[7].
Grupa Mondi
Właścicielem przedsiębiorstwa jest Mondi – międzynarodowa grupa branży opakowaniowej i papierniczej, zatrudniająca około 25 tys. osób w 30 krajach. W Polsce 12 zakładów[a] należących do grupy Mondi produkuje opakowania z tektury falistej, worki przemysłowe, papier biały i powlekany oraz opakowania giętkie. W Świeciu znajduje się największa z fabryk Mondi w Polsce, a także dwie spółki zajmujące się przetwórstwem papieru[b][8]:
Lokalizacja w Przechowie koło Świecia, na zapleczu Borów Tucholskich sprzyjała dostępowi do surowca (drewna sosnowego), a przepływająca w pobliżu Wisła zapewniała pobór dużych ilości wody oraz odbiór ścieków przemysłowych. Zakład zaplanowano z rozmachem jako największy w Europiekombinat celulozowo-papierniczy. W pakiecie licencyjnym zakupionym w pierwszej połowie lat 60. XX w. w firmie Metex z Finlandii znajdowały się: projekt zakładu, technologia produkcji oraz zestaw specjalistycznych maszyn[11]. Urządzenia pomocnicze zakupiono również na Węgrzech (turbiny elektryczne), Jugosławii (suwnice), Czechosłowacji i Wielkiej Brytanii[11]. Zakład miał produkować papier przeznaczony dla opakowań, w tym tekturę i kartony. Nie przewidziano natomiast produkcji papieru wysokiej jakości m.in. biurowego, piśmiennego lub drukowego[12].
Zakłady Celulozy i Papieru w Świeciu w budowie funkcjonowały już od 1961 roku. W 1962 r. plac budowy rozpościerał się na 100 hektarach. Uruchamianie kombinatu przebiegało w kilku etapach[11]. 1 lipca 1967 oddano do użytku celulozownię o zdolności produkcyjnej 240 ton celulozy wiskozowej na dobę (dla potrzeb przemysłu chemicznego). Nowością było zastosowanie do jej wytwarzania niestosowanego do tej pory w kraju surowca – drewna bukowego, którego znaczne zasoby istniały w północno-wschodniej Polsce[10]. Głównym jej elementem technologicznym była maszyna sprowadzona z Finlandii, która wykazywała jednak dużą awaryjność[11]. W 1970 roku oddano do użytku: workownię o mocy produkcyjnej 200 mln worków papierowych rocznie oraz dwie maszyny do produkcji papieru (240 ton na dobę) i kartonu (270 ton na dobę)[11]. W lutym 1972 ukończono celulozownię II, zasilaną drewnem sosnowym[11]. Z powodu deficytu drewna, licencyjną maszynę dostosowano do przerobu odpadów sosnowych oraz drewna brzozowego gorszej jakości. Zainstalowano również nowe maszyny papiernicze do produkcji: kartonów wielowarstwowych, wkładki falowanej do tektury falistej oraz cienkich papierów pakunkowych[11]. W 1974 roku zdecydowano o zakupie na kredyt w Finlandii linii technologicznej do produkcji furfuralu (środka wykorzystywanego w procesie ekstrakcjiropy naftowej) z odpadów powstających w trakcie produkcji celulozy[11].
Podczas budowy kombinatu miało miejsce szereg nieprawidłowości, m.in. nie zachowywano racjonalnej kolejności inwestycji, uruchamiano wydziały niekompletnie wyposażone, nie zapewniono dostatecznej infrastruktury drogowej i kolejowej itd.[4] Z powodu trudności logistycznych i opóźnień w budowie obiektów towarzyszących, korę i inne łatwopalne odpady składowano na tymczasowych pryzmach, które wielokrotnie płonęły[4]. Pożar z 7 kwietnia 1972 spowodował straty rzędu 1,5 mln złotych, a awarie kotłów sodowych z grudnia 1973 i lutego 1975 na kilka tygodni wstrzymały produkcję. Do produkcji papieru jako wsadu używano około 30% ogólnie przerabianej w kraju makulatury. Mimo tego jej ilość była niewystarczająca, wobec czego od 1974 roku planową produkcję papieru uzależniano od dostaw celulozy sprowadzanej z zagranicy[11]. W kombinacie do obsługi skomplikowanych urządzeń zatrudniano ludzi bez wymaganych kwalifikacji. W latach 70. fluktuacja kadr sięgała 25% rocznie[13].
W 1977 roku budowa kombinatu dobiegła końca[9], lecz zakład nie osiągnął pełnej zdolności produkcyjnej z powodu niedostatecznej ilości surowca i dużej awaryjności maszyn[14]. Do 1981 roku podporządkowany był Zjednoczeniu Przemysłu Papierniczego w Łodzi.
W 1979 roku kombinat produkował: celulozę bukową i sosnową, karton i tekturę (papier workowy, pakowy, karton na fale i wkładkę), worki papierowe, tekturę falistą, furfural i olej talowy[12]. Eksport wyrobów obejmował niewielki ułamek produkcji globalnej i skierowany był do krajów Bloku Wschodniego i tzw. Trzeciego Świata[15].
Budowa kombinatu przyczyniła się do rozwoju Świecia. W latach 1960–1980 miasto 2,5-krotnie zwiększyło liczbę mieszkańców[16]. Zakłady obok działalności produkcyjnej organizowały wczasy pracownicze i kolonie dla dzieci, prowadziły własną gastronomię, dom kultury, zbudowały stadion i basen. W 1975 roku przedsiębiorstwo zatrudniało 4500 pracowników i dysponowało 979 mieszkaniami, które wzniesiono na osiedlach Kościuszki i Marianki w Świeciu[13].
W latach 80. XX w. park maszynowy zakładu był wyeksploatowany. W wyniku trudności z zakupem części zamiennych do licencyjnych urządzeń, większy akcent zwrócono na produkcję deficytowego wówczas papieru toaletowego[c][9]. Narastającym problemem było zanieczyszczenie środowiska, gdyż do 1980 roku w planach rozwoju zakładu w ogóle nie uwzględniano nakładów na ochronę środowiska. Ogromny kombinat spowodował obniżenie się wód gruntowych i lustra rzeki Wdy[17]. W otoczeniu zakładu rozchodziła się dusząca woń merkaptanów (siarczki metylu i etylu), a nieoczyszczone ścieki poprodukcyjne kierowano bezpośrednio do Wisły[17]. Od 1976 zakład płacił kary za zatruwanie środowiska naturalnego.
W 2004 r., w wyniku globalnych działań konsolidacyjnych, grupa Mondi przejęła całkowitą kontrolę nad Frantschach AG. W wyniku tych działań zakład zmienił nazwę na Mondi Packaging Paper Świecie S.A. W 2012 roku akcje wycofano z GPW w Warszawie. W latach 2000–2012 przedsiębiorstwo otrzymało szereg nagród, m.in.: Perły Polskiej Gospodarki, Orły Rzeczpospolitej, Premium Brand tygodnika Forbes i inne[18]. We wszystkich obszarach działalności spółki (poprawa stanu bezpieczeństwa, wpływ na środowisko, produkcja, sprzedaż, eksport) uzyskano wyraźny postęp[9]. Począwszy od 2000 roku przedsiębiorstwo znajdowało się rokrocznie w rankingu największych polskich firm (Lista 500 Polityki), plasując się na miejscach 50-150[19].
Zakład wszedł też w skład europejskiej dywizji Mondi Europe & International i zmienił nazwę na Mondi Świecie S.A.[21] W 2009 podjęto największą w historii zakładu inwestycję (350 mln euro), polegającą na zainstalowaniu nowego ciągu technologicznego produkcji tektury i opakowań[9]. Natomiast w 2016 roku zrealizowano projekt o nazwie Green Świecie (166 mln euro), polegający na instalacji kotła sodowego oraz kotła na biomasę, które zapewniły samowystarczalność zakładu w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną[22].
↑ abcdKamosiński Sławomir: Miasta przemysłowe dolnej Wisły, [w:] Historia polskich okręgów i rejonów przemysłowych. Tom I. Praca pod redakcją Łukasza Dwilewicza i Wojciecha Morawskiego. Polskie Towarzystwo Historii Gospodarczej. Warszawa 2015. ISBN 978-83-942170-1-3, s. 149–201.
↑ abMarek Edward Nita: Rozwój przemysłu celulozowo-papierniczego w Polsce w latach 1956–1970. Plany i ich realizacja. [w:] Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Zeszyty Historyczne 2015, t. XIV, s. 161–189.
↑ abcdefghiKamosińskiK.SławomirKamosińskiK., Przemiany w technice i technologii produkcji, [w:] SławomirS.Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950–1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 75–179, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC177361790.
↑ abKamosińskiK.SławomirKamosińskiK., Jakość produkcji, [w:] SławomirS.Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950–1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 180–234, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC177361790.
↑ abKamosińskiK.SławomirKamosińskiK., Pracownicy przemysłu, [w:] SławomirS.Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950–1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 259–307, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC177361790.
↑KamosińskiK.SławomirKamosińskiK., Efektywność ekonomiczna przedsiębiorstw, [w:] SławomirS.Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950–1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 316–334, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC177361790.
↑KamosińskiK.SławomirKamosińskiK., Kierunki i asortyment eksportu, [w:] SławomirS.Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950–1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 235–258, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC177361790.
↑ abKamosińskiK.SławomirKamosińskiK., Przemysł, a ochrona środowiska naturalnego, [w:] SławomirS.Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950–1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 335–341, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC177361790.
.jpg)
.jpg)