Nazwa klasztoru pochodzi od wsi, w której się znajduje, natomiast patronem obiektu jest św. Atanazy. W latach 1817–1845 przełożonym wspólnoty był Cyryl Pejczinowicz, który odnowił klasztor ze zniszczeń i uczynił z niego jeden z ośrodków odrodzenia narodowego Słowian macedońskich.
Historia
Monaster został wzniesiony w średniowieczu, najprawdopodobniej jego fundatorem był car bułgarski Piotr I[1]. Brakuje jednak informacji o jego funkcjonowaniu w kolejnych stuleciach. Przed 1335 w kompleksie klasztornym wzniesiona została cerkiew św. Atanazego, zbudowana z inicjatywy hieromnicha Antoniego, późniejszego biskupa Dolnego Połogu[1]. W latach 1641–1646 na miejscu średniowiecznej głównej cerkwi monasterskiej wzniesiono nową[1], nadal istniała natomiast XIV-wieczna cerkiew Matki Bożej[2]. Około 1698 monaster poważnie podupadł, być może został całkowicie opuszczony, wskutek tureckich prześladowań miejscowej prawosławnej ludności słowiańskiej[1]. Według niektórych źródeł w końcu XVIII w. istniał nadal i funkcjonowała przy nim szkoła podstawowa[3].
W 1817 zgodę władz tureckich na odnowienie podupadłego monasteru uzyskał mnich Cyryl Pejczinowicz, który doprowadził do ponownego utworzenia wspólnoty mniszej i uczynił z klasztoru znaczący ośrodek kulturalny i oświatowy, ze szkołą słowiańską i biblioteką[3][1]. Po 1872 monaster uznał zwierzchność Egzarchatu Bułgarskiego i siedem lat później został odremontowany, w szczególności odnowiono freski we wnętrzu cerkwi[1].
.JPG)
