Misja „sui iuris” Tadżykistanu
Рисолати 'Суи Иурис' дар Тоҷикистон
| Państwo
|
 Tadżykistan
|
| Siedziba
|
Duszanbe
Кӯчаи Титова 10, 734012
|
| Data powołania
|
29 września 1997
|
|
|
| Wyznanie
|
katolickie
|
| Kościół
|
rzymskokatolicki
|
| Podległa bezpośrednio
|
Stolicy Apostolskiej
|
| Kościół parafialny
|
św. Józefa
|
|
|
| Administrator apostolski
|
Pedro Ramiro López IVE
|
| Dane statystyczne (2020)
|
| Liczba wiernych
|
150
|
Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych
|
4
0
4
|
| Liczba osób zakonnych
|
12 (w tym 8 sióstr zakonnych)
|
| Liczba parafii
|
2
|
| Powierzchnia
|
143,100 km²
|
Mapa Misji „Sui Iuris”
|
| 38°33′N 68°48′E/38,550000 68,800000
|
|
|
| Strona internetowa
|
Misja „sui iuris” Tadżykistanu (łac. Mission „sui iuris” Tadzikistanianus; ros. Миссия „sui iuris” Таджикистан) – samodzielna jednostka terytorialna dla katolików obrządku łacińskiego oraz jednostka podziału administracyjnego Kościoła katolickiego w Tadżykistanie, obejmująca swoim zasięgiem cały kraj[1]. Utworzona 29 września 1997 przez Jana Pawła II. Siedziba superiora znajduje się przy Kościele parafialnym św. Józefa w Duszanbe.
Historia
Wspólnota katolicka w Tadżykistanie zaczęła kształtować się od lat 40. XX wieku, kiedy to do tego kraju została deportowana ludność pochodzenia niemieckiego, ukraińskiego i litewskiego. Kościół katolicki w obawie przed represjami ze strony władz radzieckich działał w podziemiu. Dopiero w 1974 powstała pierwsza parafia katolicka w Duszanbe.
Upadek Związku Radzieckiego w 1991 i ogłoszenie niepodległości przez Tadżykistan spowodowało całkowite wyjście Kościoła z podziemia, na skutek tego terytorium zostało podporządkowane administraturze apostolskiej w Kazachstanie. 29 września 1997 papież Jan Paweł II wydzielił Tadżykistan z jej struktur, jako odrębną Misję „sui iuris”[2].
Superiorzy
Parafie misji
Linki zewnętrzne
Przypisy
