Mirosław Drzewiecki (ur. 6 marca 1940 w Rudni) – ksiądz rzymskokatolicki, poeta.
Życiorys
Święcenia kapłańskie otrzymał w 28 czerwca 1964 we Wrocławiu. Następnie pracował w Kudowie Zdroju. Od 1966 we Wrocławiu, od 1974 był duszpasterzem akademickim, a od 1983 duszpasterzem środowisk twórczych. W 1974 ukończył studia polonistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Zasłynął kazaniami głoszonymi podczas stanu wojennego głównie we wrocławskiej katedrze. Kazania te zostały później opublikowane w dwóch zbiorach: Naprawdę wolni. Kazania z lat 1982–1988[1] oraz Ku Wolności. Kazania z lat 1982–1990[2]. W latach 1993–1998 był asystentem kościelnym, a następnie dyrektorem Katolickiego Radia „Rodzina” we Wrocławiu. Od 1998 do przejścia na emeryturę w 2016 był proboszczem wrocławskiej parafii Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej[3].
Jest autorem kilku tomików poezji: Bóg kocha góry (1986), Rozmyślania listka figowego (1988), Góry są święte (1988), Szczeliny samotności (1991), A jednak czas (1997).
W 2006 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4].
Przypisy
Bibliografia
- Kto jest kim we Wrocławiu. Informator biograficzny, opr. Krzysztof Gluziński, wyd. FOX, Wrocław 1999
- Grzegorz Polak. Kto jest kim w Kościele, wyd. KAI 1999
