Mirocice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Nowa Słupia[5][4]. Leży przy DW751.
Były wsią benedyktynów świętokrzyskich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Części wsi
Integralne części wsi Mirocice[5][4]
| SIMC |
Nazwa |
Rodzaj
|
| 0255480 |
Bielów |
część wsi
|
| 0255496 |
Kępa |
część wsi
|
| 0255504 |
Trochowiny |
część wsi
|
Historia
Na terenie Mirocic zlokalizowano osadę kultury przeworskiej datowaną na młodszą fazę późnego okresu wpływów rzymskich (III - V wiek p.n.e.), powiązaną z okolicznymi stacjami dymarskimi.
Wykopaliska archeologiczne :
- Brązowa moneta Marka Aureliusza[7]
- Ponadto w Mirocicach zarejestrowano 76 stacji żużla, z czego zbadano 5 stacji hutniczych, w tym 4 uporządkowane i 1 nieuporządkowana.
- Na stacji Mirocice 4 natrafiono na ułamki ceramiki okresu wpływów rzymskich[8].
Od 1351 r. Mirocice należały do klasztoru benedyktynów na Łysej Górze. W XV w. było tu 6 łanów kmiecych, dwóoh zagrodników i karczma. Folwark nie istniał, tak opisuje Mirocice Długosz w Liber Beneficiorum T.II s.490.[9]
W wieku XIX Mirocice opisano jako wieś w powiecie opatowskim, gminie i parafii Słupia Nowa, odległe 30 wiorst od Opatowa,
Według spisu z 1827 roku wieś duchowna, 16 domów, 129 mieszkańców.
W roku 1862 było we wsi 59 domów i 357 mieszkańców na 741 morgach ziemi włościańskiej. 1 morga należała do rządu[9].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 80999
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 6 [dostęp 2022-03-16]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 786 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 112.
- ↑ Badania rok 1986, „Informator archeologiczny”, Warszawa 1987, 98n. .
- ↑ K.K. Bielenin K.K., Łysogórski rejon starożytnego i wczesnośredniowiecznego hutnictwa świętokrzyskiego, 1992, 107n.; 231, 240-1 .
- ↑ a b Mirocice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 493 .
| Miasto |
|
|---|
| Wsie |
|
|---|
| Osada |
|
|---|
| Części miasta |
|
|---|
Integralne
części wsi |
- Baszowice-Resztówka
- Berdyszów
- Bielów
- Brandys
- Ciemna (Cząstków)
- Ciemna (Pokrzywianka)
- Dolna Wieś
- Gajówka
- Góry
- Jeleniów-Kolonia
- Kapkaz
- Kępa
- Kolonia Druga
- Kolonia Pierwsza
- Majdan
- Muliszki
- Nowa Sosnówka
- Nowe Baszowice
- Nowy Cząstków
- Nowy Cząstków
- Osiedle Górne
- Osiedle Stare
- Parcela
- Pniaki
- Pod Lasem
- Podchełmie
- Pokrzywianka Dolna
- Pokrzywianka Górna
- Pokrzywianka-Hektary
- Rogatki
- Rudki
- Siedliszki
- Skowroniec
- Sosnówka-Cegielnia
- Sosnówka-Łąki
- Stara Słupia-Kolonia Druga
- Stara Słupia-Kolonia Pierwsza
- Stara Sosnówka
- Stara Wieś (Dębno)
- Stara Wieś (Skały)
- Stara Wieś (Stara Słupia)
- Stare Baszowice
- Stary Cząstków
- Trochowiny
- Winnica
- Włochy-Kolonia
- Włochy-Kresy
- Włochy-Nowa Wieś
- Włochy-Wieś
- Wólka-Parcela
- Zagacki
- Zamłynie
|
|---|
