Minuskuł 42

Miniskuł 42
Codex Maedicaeus
Data powstania

XI wiek

Rodzaj

Kodeks minuskułowy

Numer

42

Zawartość

Dzieje, Listy Pawła, Apokalipsa

Język

grecki

Rozmiary

20,5 × 15 cm

Typ tekstu

bizantyjski, cezarejski

Miejsce przechowywania

Archiwum miejskie we Frankfurcie nad Odrą

Minuskuł 42 (wedle numeracji Gregory–Aland), α107 (Von Soden)[1], znany jako Codex Maedicaeus – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie, datowany metodą paleograficzną na XI wiek[2]. Posiada marginalia.

Opis

Kodeks zawiera tekst Dziejów Apostolskich, Listów powszechnych, Pawła oraz tekst Apokalipsy. Tekst mieści się na 303 kartach pergaminu (20,5 × 15 cm), z pewnymi lakunami (Dz 2,2-34; 2 P 1,2; 1 Jana 5,11-21; Ap 18,3-13). Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, 22-23 wiersze w kolumnie[2][3].

Zgodnie z zapisem na końcu Listu do Rzymian, został on napisany προς Ρωμαιους εγραφη απο Κορινθου δια Φοιβης της διακονου (Do Rzymian napisany w Koryncie przez diakonisę Febę); to samo odniesienie pojawia się w rękopisach: 90, 216, 339, 462, 466 *, 642[4].

Tekst

Kurt Aland nie przypisał greckiego tekstu rękopisu do żadnej kategorii[5].

Jego tekst jest podobny do minuskułu 51 i Poliglocie kompluteńskiej.

Według Scrivenera tenże kodeks zawiera wiele wariantów bliskich dla 1, 13, 33, ale jego autorytet jest mniejszej wagi[6].

W Apokalipsie 8,13 znajduje się unikalny wariant, mianowicie „ἀγγέλου ὡς ἀετοῦ” (anioł jak orzeł)[7].

Historia

Paleograficznie rękopis datowany jest przez INTF na wiek XI[2][3].

Kodeks został wykorzystany przez Ludolpha Kustera w Novum Testamentum z 1710. John Mill zauważył jego podobieństwo tekstualne do Codex Angelicus[8]. Nicholas Westermann skolacjonował tekst minuskułu. Kodeks został wykorzystany przez Denisa Amelote w jego tłumaczeniu Nowego Testamentu.

Został on wciągnięty na listę manuskryptów Nowego Testamentu przez Wettsteina. C.R. Gregory widział go w 1891 roku[8].

Obecnie jest przechowywany w Archiwum miejskim we Frankfurcie nad Odrą (Gr. 24) we Frankfurcie nad Odrą[2][3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: 1908.
  2. ↑ a b c d Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. M. Welte; B. Köster; K. Junack. 1994, s. 49. ISBN 3-11-011986-2.
  3. ↑ a b c Liste Handschriften. Institute for New Testament Textual Research. [dostęp 2020-08-03]. (ang.).
  4. ↑ Bruce M. Metzger: A Textual Commentary on the Greek New Testament. Wyd. 2. Stuttgart: 2001, s. 477. ISBN 978-3-438-06010-5.
  5. ↑ Kurt Aland, Barbara Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1.
  6. ↑ Frederick Henry Ambrose Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Edward Miller. Wyd. 4. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 287–288.
  7. ↑ Bruce M. Metzger: A Textual Commentary on the Greek New Testament. Wyd. 2. Stuttgart: 2001, s. 669. ISBN 978-3-438-06010-5.
  8. ↑ a b Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testamentes. Leipzig: 1900, s. 267.

Linki zewnętrzne

  • R. Waltz, Minuskuł 42 Encyclopedia of Textual Criticism (2007)