PROFILPELAJAR.COM

Mikałaj Dziamidau
Мікалай Дзямідаў
Pełne imię i nazwisko	Mikałaj Wasiljewicz Dziamidau
Data urodzenia	31 czerwca 1951
	Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 9 stycznia 1996; do 9 stycznia 2001
Przynależność polityczna	Partia Komunistów Białoruska, frakcja komunistów
Następca	wybory nie odbyły się

Mikałaj Wasiljewicz Dziamidau (biał. Мікалай Васілевіч Дзямідаў, ros. Николай Васильевич Демидов, Nikołaj Wasiljewicz Diemidow; ur. 31 czerwca 1951 w Guś-Chrustalnym) – białoruski inżynier i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji.

Życiorys

Młodość i praca

Według książki „Kto jest kim w Białorusi” urodził się „31 czerwca” 1951 roku w Guś-Chrustalnym, w obwodzie włodzimierskim Rosyjskiej FSRR, ZSRR. W 1973 roku ukończył Iwanowski Instytut Chemiczno-Technologiczny. W latach 1973–1975 pracował jako inżynier konstruktor działu, główny technolog w zakładach „Krasnyj Boriec” w Orszy. W latach 1975–1980 był instruktorem, kierownikiem wydziału w Orszańskim Komitecie Miejskim Leninowskiego Komunistycznego Związku Młodzieży Białorusi. W latach 1980–1986 pełnił funkcję instruktora w Orszańskim Komitecie Miejskim Komunistycznej Partii Białorusi (KPB). W latach 1986–1990 pracował jako zastępca kierownika działu kadr, sekretarz komitetu partyjnego w Orszańskiej Wagonowni Białoruskiej Kolei. W latach 1990–1991 był przewodniczącym Komisji Kontrolnej Orszańskiego Komitetu Miejskiego KPB. W latach 1992–1996 pracował jako inżynier technolog, główny inżynier w zakładzie małych bloków ściennych, mistrz na Wydziale Silikatów Zjednoczenia Produkcyjnego „Orszastrojmatieriały”. Od 1991^[1] do co najmniej 1995 roku^[2] był członkiem Partii Komunistów Białoruskiej^[1].

Działalność parlamentarna

W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z orszańskiego-zachodniego okręgu wyborczego Nr 57^[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego^[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka^[4], a potem sekretarza^[5] Stałej Komisji ds. Regulaminu, Mandatów i Etyki Deputackiej^[4]. Należał do frakcji komunistów. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Kazachstanu^[5]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły^[6].

Życie prywatne

Mikałaj Dziamidau w 1995 roku mieszkał w Orszy^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Kto… ↓, s. 66
↑ ^a ^b ^c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
↑ ^a ^b С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №39-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-16)]. (ros.).
↑ ^a ^b С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)]. (ros.).
↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).

Bibliografia

Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.