Mieczysław Pluciński

Mieczysław Pluciński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 października 1898
Iłża

Data i miejsce śmierci

28 marca 1983
Gdynia

Zawód, zajęcie

szkutnik, żeglarz

Odznaczenia
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Pluciński (ur. 8 października 1898 w Iłży, zm. 28 marca 1983 w Gdyni[1]) – polski szkutnik, żeglarz, propagator żeglarstwa.

Życiorys

Urodził się 8 października 1898 w Iłży, w rodzinie Władysława i Jadwigi z Wojcickich. Uczęszczał w Warszawie do szkoły średniej E. Konopczyńskiego, następnie do Szkoły Inżynierskiej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda. Od 11 listopada 1918 do 23 grudnia 1920 służył ochotniczo w lotnictwie w Wojsku Polskim[2]. Pracował przed wojną w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie.

Podczas II wojny światowej prowadził w stolicy konspiracyjny warsztat szkutniczy, gdzie budowano jachty do 9 m długości. Po wojnie przeniósł się do Gdyni i pracował jako konstruktor w Stoczni Rybackiej. Od 1951 był kierownikiem pracowni szkutniczej w Młodzieżowym Domu Kultury w Gdyni. W roku 1959 wraz ze Zbigniewem Milewskim stworzył jachtowe biuro „Szkutnik” w Gdyni (przy ul. Sienkiewicza), w ramach którego wysyłał młodym żeglarzom za darmo projekty jachtowe. Był współpracownikiem czasopisma Żagle, na którego łamach publikował projekty jachtów[1].

Był konstruktorem polskich jachtów morskich, łodzi żaglowych, kajaków i motorówek. Do jego najważniejszych konstrukcji należała łódź P-7, która zapoczątkowała rozwój żeglarstwa w Polsce w okresie międzywojennym. W swoim dorobku miał ponad osiemdziesiąt konstrukcji, m.in. P-7 BIS, Myszka i Myszka Super. Współtworzył jacht morski Ametyst, który, jako pierwszy zbudowany w Polsce po II wojnie światowej przepłynął Atlantyk (pod banderą USA) i zapoczątkował polski eksport jachtów.

Był dwukrotnym laureatem Nagrody im. Leonida Teligi (1975, 1982)[3].

Mieczysław Pluciński przy desce kreślarskiej.

Publikacje

  • Budowa Kajaków wyścigowych P13 i P14, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1935.
  • 10 Kajaków Typu P, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1936.
  • Budowa kajaka żaglowego typu P7, Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
  • Budujemy kajak P17, Wydawnictwo MON, Warszawa, 1956.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Leszek Błaszczyk, Mieczysław Pluciński, „Żagle”, maj 1983.
  2. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 238. [dostęp 2021-09-13].
  3. ↑ Laureaci Nagrody im. Leonida Teligi [online], zagle.se.pl [dostęp 2021-09-13].

Bibliografia

  • Norbert Patalas: Mieczysław Pluciński Jego łodzie i jachty, Wydawnictwo Bernardinum, Pelplin 2015, ISBN 978-83-782-3390-9.