Urodził się 5 sierpnia 1890 roku w Krakowie, w rodzinie Władysława i Zofii Melinów. Po ukończeniu szkoły średniej występował na prowincji. Od 1912 roku zaczął występować w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, początkowo jako statysta, później w epizodach. W latach 1917–1919 występował prawdopodobnie w Toruniu, 1919/20 w Teatrze Miejskim w Łodzi, 1920/1921 w Teatrze Małym w Warszawie, 1921–1923 w Teatrze Miejskim we Lwowie, 1923/1924 i 1924/1925 w Teatrze Bagatela w Krakowie. W sezonie 1925/1926 prowadził z Władysławem Ratschką teatr w Łucku, 1926–1927 występował w Teatrze Nowym w Poznaniu, 1927/1928 w Toruniu i Bydgoszczy[1]. Od roku 1929 był dyrektorem Teatru Kameralnego i Popularnego w Łodzi. Na ekranie po raz pierwszy pojawił się w roku 1926. Od 1930 roku był reżyserem Teatru Polskiego Radia w Warszawie, a od 1936 reżyserem i kierownikiem literackim Teatru Polskiego Radia w Poznaniu.
Podczas wojny przebywał w Wilnie, gdzie występował oraz reżyserował w Teatrze Polskim. Po zakończeniu wojny początkowo pracował w teatrze w Białymstoku, a od 1946 do 1949 roku był kierownikiem Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi. Od roku 1950 należał do kierownictwa Teatru Współczesnego w Warszawie.
Wyróżnienie zespołowe przyznane przez Podkomitet Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za reżyserię sztuki Prospera MériméeTeatr Klary Gazul w Teatrze Współczesnym w Warszawie (1955)[6]
