Medal Garvana-Olina (pełna nazwa: Francis P. Garvan–John M. Olin Medal) – nagroda przyznawana corocznie przez American Chemical Society dla kobiety, która wniosła wyróżniający wkład w rozwój chemii.
Nagrodę dla wyróżniających się w chemii kobiet ufundował w 1936 r. Francis Garvan. Funduszami nagrody zarządzała Chemical Foundation, której Garvan był prezesem. Inicjatywę tę wsparła jego żona Mabel, która stała się następnie aktywną promotorką nagrody i żywo interesowała się jej laureatkami[1].
Nagrodę przyznano po raz pierwszy w 1937, a otrzymała ją Emma Carr. Następne wyróżnienia przyznano w 1940 (Mary Engle Pennington) i w 1942 (Florence Seibert). Od 1946 medal przyznawany jest corocznie[2].
Medal zaprojektowała Margaret Christian Grigor, wówczas studentka Pennsylvania Academy of the Fine Arts. Sześciokątny kształt medalu nawiązuje do pierścienia benzenu[1]. Na rewersie widoczna jest pochodnia wiedzy i piorun oraz imię i nazwisko laureatki wraz z rokiem przyznania. Na awersie znajduje się kociołek z oznaczeniami żywiołów (ogień, woda, ziemia i powietrze), z którego wśród dymu wynurzają się kominy fabryczne, reprezentujące przemysł, wieżowce, symbolizujące kulturę i postęp oraz kaduceusz, mający oznaczać transport, medycynę i pokój[1][3].
Oprócz medalu nagrodzona otrzymuje 5000 dolarów[4].
Procedura przyznawania
Medal przyznawany jest obywatelkom Stanów Zjednoczonych. Zgłosić kandydatkę może dowolna osoba (z wyjątkiem członków komisji przyznającej nagrodę). Kandydaturę można zgłaszać w kolejnych latach. Zgłoszenie musi mieć dołączony życiorys kandydatki, listę jej publikacji oraz ocenę jej wkładu naukowego i wykazanie jego ważności. Nagroda jest wręczana w czasie uroczystego obiadu podczas wiosennego zjazdu ACS[1][4].
↑Elaine J. Leotti: The American Woman Medalist, A Critical Survey. W: Alan M. Stahl: Coinage of the Americas Conference. New York: American Numismatic Society, 1986-09-27. [dostęp 2018-10-15]. Brak numerów stron w książce
.jpg)
