Materiały magnetycznie twarde – grupa materiałów wykazujących własności ferromagnetyczne, dla których wartość natężenia koercji H_C jest powyżej 10 kA/m (typowo powyżej 100 kA/m, do 24 MA/m). Materiały magnetycznie twarde nazywane są również magnesami trwałymi.

Pętla histerezy materiału magnetycznie twardego jest stosunkowo "szeroka" z uwagi na duże wartości H_C.

Pożądanymi parametrami materiału magnetycznie twardego są:

• duża wartość remanencji (indukcji szczątkowej), pozwalająca uzyskać siły mechanicznej (proporcjonalnej do kwadratu indukcji)
• duże natężenie koercji, pozwalające na uzyskanie jak największej energii magnetycznej
• odpowiednie własności mechaniczne (w zależności od zastosowania)
• odporność na korozję

Magnetyki twarde stosuje się wszędzie tam, gdzie wymagane jest silne stałe pole lub indukcja magnetyczna. Do najprostszych zastosowań należą wykorzystania siły mechanicznego przyciągania ozdobnych magnesów na chłodziarkach lub zapięć w damskich torebkach.

Wykorzystuje się je również w silnikach lub generatorach synchronicznych (szczególnie w elektrowniach wiatrowych) oraz w siłownikach elektromagnetycznych lub czujnikach.

Jest kilka grup magnetyków twardych:

• stopy metali ferromagnetycznych, np. Alnico zawierające Fe, Co, Ni, Al, Cu
• twarde ferryty, o składzie MOFe₁₂O, gdzie MO jest zwykle tlenkiem baru lub strontu
• magnesy na bazie metali ziem rzadkich, przykładowe składy chemiczne to: Nd₂Fe₁₄B, SmCo₅.

• Materiały magnetycznie miękkie