PROFILPELAJAR.COM

Martin Rathke
Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1793 ; Gdańsk
Data i miejsce śmierci	15 września 1860 ; Królewiec
	profesor nauk medycznych
	Specjalność: anatomia
Alma Mater	Uniwersytet w Getyndze; Uniwersytet w Berlinie.
Doktorat	1818
Profesura	1836
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Albrechta w Królewcu; Uniwersytet w Dorpacie
	Rektor Uniwersytetu w Królewcu
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Martin Heinrich Rathke (ur. 25 sierpnia 1793 w Gdańsku, zm. 15 września 1860 w Królewcu) – niemiecki zoolog, embriolog i anatom.

Życiorys

Jego rodzicami byli budowniczy statków Georg Heinrich Rathke i jego żona Catharina Elisabeth z domu Streege^[2]. Uczęszczał do Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku, od 1814 studiował historię naturalną i medycynę na Uniwersytecie w Getyndze i Uniwersytecie w Berlinie. Po otrzymaniu tytułu doktora medycyny w 1818 praktykował jako lekarz w Gdańsku, od 1825 jako ordynator szpitala miejskiego, w 1826 otrzymał posadę fizyka miejskiego. Od 1828 do 1835 wykładał fizjologię, patologię i semiotykę na Uniwersytecie w Dorpacie. Od 1835 do 1860 wykładał zoologię i anatomię na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu, gdzie w latach 1852–1853 pełnił funkcję rektora. W 1836 roku mianowany radcą medycznym. Jego uczniami byli m.in. Albert von Kölliker, Franz Ernst Christian Neumann i Wilhelm von Wittich^[2]. Był członkiem Cesarskiej Leopoldyńskiej Akademii Nauk Przyrodniczych (1825), członkiem korespondencyjnym Cesarskiej Akademii Nauk w Petersburgu (1832), członkiem korespondencyjnym Pruskiej Akademii Nauk (1834), członkiem zagranicznym Bawarskiej Akademii Nauk w klasie nauk matematyczno-fizycznych (1858).

Odbywał podróże naukowe: w roku 1832/33 do Finlandii i na Krym, w 1839 do Norwegii.

Żonaty z Marthą Elmire Malonek, mieli dwie córki i dwóch synów, jednym z nich był chemik Bernhard Rathke (1840–1923)^[2].

Dorobek naukowy

Rathke zajmował się głównie embriologią porównawczą układu moczowego i układu oddechowego. Jako pierwszy opisał łuki i kieszonki skrzelowe u zarodków ptaków i ssaków. W 1839 opisał strukturę obecną w rozwoju zarodkowym, z której rozwija się przysadka mózgowa, znaną dziś jako kieszonka przysadki lub kieszonka Rathkego. Opublikował ponad 125 artykułów, monografii i książek^[3].

Wybrane prace

Untersuchungen über die Bildung und Entwicklung des Flusskrebses. Leipzig, 1829.
Abhandlungen zur Bildungs- und Entwicklungs-Geschichte der Menschen und der Thiere. 2 Bände. Leipzig: F. C. W. Vogel, 1832–1833.
Über die Entstehung der Glandula pituitaria. Archiv für Anatomie, Physiologie und wissenschaftliche Medicin s. 482–485, 1838
Entwicklungsgeschichte der Natter. Königsberg, 1839.
Bemerkungen über den Bau des Amphioxus lanceolatus, eines Fisches aus der Ordnung der Cyclostomas. Königsberg, 1841.
Über die Entwicklung der Schildkröten. Braunschweig, 1848.
Untersuchungen über die Entwicklung und den Körperbau der Krokodile. Braunschweig, 1866.
Entwicklungsgeschichte der Wirbeltiere. Leipzig, 1861.