Mario Adorf
|
| Data i miejsce urodzenia
|
8 września 1930
Zurych
|
| Zawód
|
aktor, pisarz
|
| Współmałżonek
|
Lis Verhoeven
(1962-1964; rozwód)
Monique Faye
(od 1985)
|
| Lata aktywności
|
od 1954
|
| Odznaczenia
|
   
|
|
|
| Strona internetowa
|
Mario Adorf (ur. 8 września 1930 w Zurychu[1]) – niemiecki aktor filmowy, telewizyjny, teatralny i dubbingowy, a także pisarz[2].
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w Zurychu w Szwajcarii jako syn niemieckiej pielęgniarki i włoskiego chirurga[3]. Wychowywany przez samotną matkę w Eifel w Niemczech w miasteczku Mayen. W 1950 studiował germanistykę, filozofię i dramat na Uniwersytecie Jana Gutenberga w Moguncji. W tym czasie był aktywny zarówno w studenckim klubie bokserskim, a także na scenie studenckiej. Po kilku semestrach przeniósł się na Uniwersytet w Zurychu, gdzie miał praktykę jako asystent reżysera. W 1953 uczył się w szkole aktorskiej Otto-Falkenberg w Monachium[4]. W latach 1955–62 grał na scenie w Monachium w repertuarze klasycznym jak Tramwaj zwany pożądaniem Tennessee Williamsa czy Otello Szekspira.
Kariera
Podczas studiów aktorskich w 1954 roku otrzymał swoją pierwszą rolę filmową jako Gefreiter Wagner w niemieckim dramacie 08/05. Trzy lata później zagrał przełomową rolę zbrodniarza Bruno Ludke w psychodramie Roberta Siodmaka Nocą, kiedy przychodzi diabeł (Nachts, wenn der Teufel kam, 1957), za którą otrzymał niemiecką nagrodę filmową jako "najbardziej obiecujący aktor". W następnych latach grał w filmach niemieckich, m.in.: Statek śmierci (Das Totenschiff, 1959) jako Stanisław Lawski u boku Horsta Buchholza, Dzień, w którym spadł deszcz (Am Tag, als der Regen kam, 1959) jako młody przywódca gangu Werner Maurer w Gerd Oswald lub Winnetou: Złoto Apaczów (Winnetou, Teil 1, 1963) jako bandyta Frederick Santer z udziałem Pierre'a Brice'a i Lex Barkera.
We wczesnych latach sześćdziesiątych Adorf przeniósł się do Włoch. Aż do połowy lat siedemdziesiątych, oprócz swoich ról w filmach niemieckich, występował w niezliczonych międzynarodowych produkcjach, pracował z takimi reżyserami jak Sam Peckinpah (western Major Dundee (1965) z Charltonem Hestonem), Sergio Corbucci (spaghetti western Specjalista (Gli specialisti, 1969) z Johnnym Hallydayem), Billy Wilder (dramat Fedora (1978) z Williamem Holdenem), John Frankenheimer (Pakt Holcrofta (The Holcroft Covenant, 1985) wg powieści Roberta Ludluma) czy Claude Chabrol (Spokojne dni w Clichy (Jours tranquilles à Clichy, 1990) wg Henry'ego Millera z Andrew McCarthym). Był królem w telewizyjnej baśni Lamberto Bavy Fantaghiro (Fantaghirò, 1991) i Fantaghiro 2 (1992). Podkładał też głos pod smoka w niemieckiej wersji językowej filmu Ostatni smok.
Wiele z jego ról opierało się na kontraście między jego wyglądem i typową męską posturą a wrażliwością charakteru[5].
W 2001 został Honorowym Obywatelem miasta Mayen.
Życie osobiste
W 1963 poślubił Lis Verhoeven, córkę Paula Verhoevena, z którą ma córkę Stellę Marię Adorf (ur. 29 sierpnia 1963). Jednak doszło do rozwodu. W 1985 ożenił się po raz drugi z Monique Faye.
Wybrana filmografia
Przypisy
Linki zewnętrzne
.jpg)
