Marian Wojciech Ursel (ur. 15 grudnia 1950 w Świdnicy[1]) – polski filolog, specjalizujący się w historii literatury polskiej XIX w., romantycznej antropotanatologii, antropologii uzdrowisk XIX i XX w., komunikacji społecznej, historii i teorii prasy XIX w.; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Wrocławskim i Karkonoską Państwową Szkołą Wyższą w Jeleniej Górze. Rektor tej ostatniej uczelni w latach 2015–2020[2].
Życiorys
Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Świdnicy. Po ukończeniu kolejno szkoły podstawowej i II Liceum Ogólnokształcącego oraz pomyślnie zdanym egzaminie maturalnym, podjął studia na kierunku filologia polska na Uniwersytecie Wrocławskim. Zakończył je w 1973 roku zdobyciem tytułu zawodowego magistra[3]. Bezpośrednio po tym rozpoczął pracę zawodową na macierzystej uczelni w Instytucie Filologii Polskiej. Tam też uzyskał w 1978 roku stopień naukowy doktora nauk humanistycznych[4], a w 1993 roku doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa o specjalności literaturoznawstwo, na podstawie rozprawy nt. O wierszach Aleksandra Fredry[5]. W 2004 roku prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych[2]. Aktualnie jest kierownikiem Zakładu Historii Literatury Romantyzmu oraz zastępcą kierownika Stacjonarnych Studiów Doktoranckich Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego[6].
Od 2000 roku związany jest zawodowo jeszcze z Kolegium Karkonoskim w Jeleniej Górze[4]. W 2015 roku został wybrany na stanowisko rektora Karkonoskiej Państwowej Szkoły Wyższej[7]. Funkcję tę sprawował do 2020 roku[8]. Ponadto jest prezesem Towarzystwa Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej[2].
Dorobek naukowy
Zainteresowania naukowe Mariana Ursela związane są głównie z literaturą, folklorem, kulturą, obyczajowość oraz formami i przejawami życia artystycznego w XIX wieku i ich filiacjami ze współczesnością. Zajmuje się także romantyczną antropotanatologią oraz kulturą i obyczajowością w XIX-wiecznych uzdrowiskach polskich i obcych. Od trzech dekad bada twórczość Aleksandra Fredry. Swoje prace drukował m.in. w takich czasopismach naukowych, jak: "Pamiętnik Literacki", "Litteraria", "Literatura Ludowa", "Russian Literature", "Studia Philologica Slavica. Muenstersche Texte zur Slavic" czy "Prace Literackie". Jak dotychczas w swoim dorobku ma ponad 130 publikacji[6]. Do najważniejszych jego dzieł należą m.in.[1]:
- Bajkopisarstwo Aleksandra Fredry, Wrocław 1980.
- O wierszach Aleksandra Fredry, Wrocław 1992.
- Fredrowskie teatralizacje. Studia i szkice, Wrocław 1994.
- Aleksander Fredro. Na scenie życia i teatru, Wrocław 2009.
- Romantycy i okolice śmierci, Wrocław 2011.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: