Marian Jan Niedenthal urodził się 16 lipca 1891 w Sanoku[1][b]. Był synem Antoniego i Bronisławy z domu Premik[1][2][3][4][c]. Był starszym bratem Antoniego (ur. 1894, także oficer wojskowy).
Po wybuchu I wojny światowej na początku sierpnia jako dowódca sanockiego Związku Strzeleckiego poprowadził do Krakowa oddział 120 umundurowanych i uzbrojonych ochotników strzeleckich z organizacji paramilitarnych[17][18][4], którzy 6 sierpnia zostali włączeni do 1 pułku piechotyLegionów Polskich[19][20] tworząc kompanię[21]. Od 6 sierpnia 1914 służył w oddziałach strzeleckich J. Piłsudskiego, później w I batalionie 1 pułku piechoty, od 30 maja 1915 w III batalionie tej jednostki jako sierżant i komendant plutonu[4]. 3 sierpnia 1915 wyróżnił się w bitwie pod Jastkowem[22]. 1 stycznia 1917 awansowany na chorążego[4]. Od marca 1917 przydzielony do Krajowego Inspektoratu Zaciągu (KIZ)[4]. Po kryzysie przysięgowym 1 listopada 1917 wcielony do C. K. Armii[4].
U schyłku wojny w listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i Dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1917[23]. Został awansowany na stopień kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem1 czerwca 1919[24][25]. Podczas wojny z bolszewikami został ranny w bitwie pod Dąbrówką 1 sierpnia 1920[4]. W połowie 1921 był składzie 1 pułku piechoty Legionów w garnizonie Wilno i jeszcze w tym samym roku przeniesiony do rezerwy[4]. W późniejszych latach 20. jako były zawodowy oficer był oficerem rezerwowym 1 pułku piechoty Legionów w garnizonie Wilno[26][27].
Po przeniesieniu do rezerwy osiadł na terenie Wileńszczyznie[4]. W 1934 jako kapitan rezerwy piechoty był w Oficerskiej Kadrze Okręgowej nr IX jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowogródek[28].
Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 jego nazwisko zostało wymienione w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939–1945[31] oraz na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum (wskazany w gronie zmarłych na terenie ZSRR)[32].
W 1962 Marian Niedenthal został upamiętniony wśród innych osób wymienionych na jednej z tablic Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na obecnym Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
↑Niekiedy nazwisko zapisywano w formie „Nidental”.
↑Inne źródło podało, iż Marian Niedenthal urodził się w 1894 jako syn Józefa i Marii z Lewickich, pochodzących z Majdanu Kolbuszowskiego, zob. Znane rody łańcuckie. lancut.pl. [dostęp 2014-11-16].
↑Antoni Niedenthal był kasjerem (buchalterem) fabryki[5], członkiem rady nadzorczej Towarzystwa Handlowego w Sanoku[6], radny miejski w Sanoku w 1907[7], hodowcą królików, kur, gołębi[8][9], przewodniczącym Towarzystwa Chowu Drobiu i Gołębi[10], zmarł w 1927[11]
Przypisy
↑ abKsięga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 275 (poz. 132).
↑CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1901/1902 (zespół 7, sygn. 29). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 24.
↑Alojzy Zielecki. Polski ruch niepodległościowy w Sanoku i regionie na tle wydarzeń krajowych przełomu XIX i XX wieku. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 199-200, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN0557-2096.
.png){kind=small}
