Maria Jarząbek-Chorzelska (ur. 23 października 1939 w Warszawie, zm. 3 grudnia 2004)^[1][2] – polska immunodermatolog, związana z Kliniką Dermatologiczną Akademii Medycznej w Warszawie. Specjalizowała się w immunologicznych aspektach procesów chorobowych w tkance łącznej, szczególnie zaś w wykrywaniu przeciwciał przeciwjądrowych^[3].

Pochodziła z rodziny żydowskiej; trafiła wraz z rodzicami do warszawskiego getta, skąd w 1943 roku udało się ją wydostać^[2][4]. Jak wspomina Ada Willenberg, Maria mieszkała początkowo razem z nią u małżeństwa Majewskich, jednak musiała zmienić miejsce pobytu po tym, jak któryś z mieszkańców kamienicy dokonał donosu na Gestapo^[5]. Za uratowanie obu dziewczynek Helena Majewska została uhonorowana medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” (jej mąż Edmund zginął w obozie koncentracyjnym)^[6].

Jako absolwentka Wydziału Biologii UW Maria Jarząbek zatrudniła się w Klinice Dermatologicznej AM w Warszawie. W 1970 uzyskała stopień doktora nauk przyrodniczych, a w 1987 – habilitację w dziedzinie nauk medycznych^[3].

Immunodermatologią zajmowała się od 1966 roku. Współpracując m.in. z Tadeuszem Chorzelskim, uczestniczyła w badaniach nad pęcherzycami i innymi chorobami autoimmunologicznymi skóry. Po obronie doktoratu wraz z naukowcami zagranicznymi badała zagadnienia związane z wirusem brodawczaka ludzkiego i łuszczycą^[3].

W Klinice Dermatologicznej AM była zatrudniona na stanowisku adiunkta, pełniła również funkcję kierownika tamtejszej Pracowni Immunopatologii^[3].

Opublikowała 132 prace naukowe^[3]. Po śmierci spoczęła na Powązkach Wojskowych^[1].

Jej synem jest altowiolista Krzysztof Chorzelski(inne języki)^[4].