Maria Antonina Burbon-Parmeńska, wł. Maria Antonia Giuseppa Walburga Anna Luisa Vicenza Margherita Caterina di Borbone-Parma (ur. 28 listopada 1774 w Parmie, zm. 20 lutego 1841 w Rzymie) – księżniczka Parmy, córka Ferdynanda I, księcia Parmy i jego żony Marii Amalii Habsburg, arcyksiężniczki Austrii.
Maria Antonina otrzymała imię na cześć swojej ciotki i matki chrzestnej – Marii Antoniny Habsburg, królowej Francji. Maria Antonina wyrastała razem ze swoimi czterema siostrami i dwoma braćmi na książęcym dworze Parmy, m.in. z Karoliną – późniejszą księżną Saksonii i Ludwikiem I, późniejszym księciem Parmy i królem Etrurii. Rodzina nazywała ją zdrobniale Tognina. Maria Antonina była utalentowaną malarką i pobierała nauki u Giuseppe Baldrighi i Domenico Muzzi, nadwornych malarzy i jednocześnie profesorów Akademii Sztuk Pięknych w Parmie.
Maria Antonina była osobą cichą i spokojną. Nigdy nie wyszła za mąż i w 1802 została nowicjuszką w zakonie urszulanek. 22 kwietnia 1803 oficjalnie przywdziała habit i została zakonnicą. zmieniła swoje imię na Ludwika Maria (Luigia Maria). Przez następny rok prowadziła ciche i skromne życie w parmeńskim zakonie. Po ponad dwudziesty latach życia w zakonie, 9 maja 1831 przeniosła się do zakonu Świętej Agaty w Rzymie i tam zmarła w 1841.
