Manuel de Faria y Sousa
Manuel de Faria y Sousa
|
| Data i miejsce urodzenia
|
18 marca 1590
Felgueiras
|
| Data i miejsce śmierci
|
3 czerwca 1649
Madryt
|
| Narodowość
|
portugalska
|
| Język
|
portugalski, hiszpański
|
| Alma Mater
|
Uniwersytet w Bradze
|
| Dziedzina sztuki
|
poezja, proza historyczna
|
| Ważne dzieła
|
|
Asia portugesa
|
|
|
Manuel de Faria e Sousa (ur. 18 marca 1590 w Felgueiras, zm. 3 czerwca 1649 w Madrycie) – portugalski historyk i poeta, tworzący zarówno w języku portugalskim, jak i hiszpańskim. Jest znany przede wszystkim jako autor dzieł historycznych o dokonaniach Portugalczyków w różnych częściach świata, w tym na Dalekim Wschodzie.
Biografia
Manuel de Faria e Sousa (w hiszpańskiej wersji Manuel de Faria y Sousa) pochodził ze starej portugalskiej rodziny szlacheckiej[1]. Urodził się 18 marca 1590 roku[1]. Studiował przez kilka lat na uniwersytecie w Bradze[1]. Był w służbie biskupa Oporto[1]. Pracował jako dyplomata. w latach 1631-1634 był na placówce w Rzymie[1]. Potem przebywał niemal wyłącznie w Madrycie[1]. Według przekazów był człowiekiem spokojnym[1] i bardzo pracowitym[1]. Pisał po dwanaście stron dużego formatu dziennie[1]. Ożenił się z Cathariną Machado[1], która była nie tylko jego małżonką, ale i muzą, opiewaną w wierszach pod imieniem Albanii[1]. Poświęcił się całkowicie rodzinie i pracy literackiej[1]. Jego pierwszą ważną książką była Epitome de las historias Portuguezas[1], która ukazała się w Madrycie w 1628. Spotkała się ona z życzliwym przyjęciem[1]. Jednak niektóre partie komentarzy do Luzjad Luísa de Camõesa sprowadziły na autora kłopoty, ponieważ zakwestionowała je Inkwizycja[1]. Pisarz został czasowo uwięziony[1] i na trwałe utracił państwową pensję[1]. Zmarł w hiszpańskiej stolicy po ciężkiej chorobie 3 czerwca 1649 roku[1].
Twórczość
Manuel de Faria e Sousa był tak uczonym, dociekliwym historykiem, jak i literatem, płodnym poetą. Podobnie jak wielu innych autorów portugalskich, posługiwał się z równą łatwością i portugalskim i hiszpańskim. Jego największym dziełem jest zamierzony na szeroką skalę, ale nieukończony cykl prac historycznych o działalności Portugalczyków we wszystkich częściach świata[1]. Pośmiertnie ukazało się siedem części tego ambitnego projektu[1]. Były to trzy tomu Europa Portugueza (1667)[1], kolejne trzy tomy Asia Portugueza (1666-1675)[1][2] i Africa Portugueza (1681)[1]. Książka o portugalskiej aktywności na Dalekim Wschodzie jeszcze przed końcem XVII wieku doczekała się wydania angielskiego w tłumaczeniu Johna Stevensa[1][2] pod tytułem The Portugues Asia: Or, The History of the Discovery and Conquest of India by the Portugues; Containing All Their Discoveries from the Coast of Africk, to the Farthest Parts of China and Japan; All Their Battels by Sea and Land, Sieges and Other Memorable Actions; a Description of Those Countries, and Many Particulars of the Religion, Government and Customs of the Natives, &c. (Londyn, 1695)[1]. Manuel de Faria e Sousa był równie produktywny jako poeta[1]. Wydał między innymi tomik Noches claras[1] (Madryt, 1624-1626) i czterotomowy cykl Fuente de Aganipe[1] (Madryt, 1644-1646). Pisał między innymi sonety.
Przypisy
Bibliografia
- Barry Taylor: The Mythological Sonnets of Manuel de Faria e Sousa. mod-langs.ox.ac.uk. [dostęp 2016-11-03]. (ang.).
- John Adamson: Lusitania illustrata: notices on the history, antiquities, literature &c.. books.google.pl. s. 36-42. [dostęp 2016-11-03]. (ang.).
