Był synem kapłana prawosławnego służącego w eparchii tulskiej. Wykształcenie teologiczne uzyskał w seminarium duchownym w Tule (dyplom w 1864[1]), zaś w 1868 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną, tytuł kandydata nauk teologicznych uzyskał trzy lata później. Był już wtedy kapłanem[2]. W latach 1868–1869 pracował jako katecheta w gimnazjum męskim w Irkucku, następnie pełnił różne funkcje w eparchii irkuckiej, m.in. uczył łaciny w gimnazjum męskim, katechezy w gimnazjum żeńskim[1]. Od 1880 do 1881 pracował jako nadzorca niższej szkoły duchownej w Irkucku[2].
27 lutego 1881 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 7 sierpnia tego samego roku otrzymał godność archimandryty. Od tego samego roku był naczelnikiem misji prawosławnej w Irkucku, zajmującej się ewangelizacją rdzennych mieszkańców Syberii[2]. Od 1882 zasiadał w konsystorzu eparchii irkuckiej (jako członek nadetatowy)[1]. Dwa lata później, 9 października 1883, przyjął w Irkucku chirotonię na biskupa kirieńskiego, wikariusza eparchii irkuckiej[2]. Od sierpnia tego samego roku był także przełożonym monasteru Wniebowstąpienia Pańskiego w Irkucku[1].
W 1889 jego tytuł uległ zmianie na biskup selengiński. Od 1892 był ordynariuszem eparchii kamczackiej, kurylskiej i błagowieszczeńskiej. Cieszył się znacznym szacunkiem wiernych[2]. W eparchii kamczackiej zainicjował wydawanie pierwszego prawosławnego pisma w regionie – „Kamczatskich jeparchijalnych wiedomosti”. Otworzył dwie nowe szkoły cerkiewno-parafialnej w Błagowieszczeńsku[1]. Zmarł pięć lat po objęciu katedry wskutek przeziębienia, jakiego nabawił się podczas objazdu eparchii. Został pochowany w soborze katedralnym w Błagowieszczeńsku[2].