Majnard[1] – germańskie imię męskie, notowane w Polsce od 1308 roku[2] w formach (Mainard), Meinart, Meinard, Meinhart, Meinhard, z możliwymi zdrobnieniami Meinko oraz Menko. Pierwszy człon tego imienia pochodzi od germańskiej ściągniętej formy członu Magin-, Megin-: stwniem. magan, megin – „siła, moc”; śrwniem. magen, mān, main. Drugi człon to hart, hard – „silny, mocny, krzepki, dzielny”[3].
Znane osoby noszące imię Majnard
Zobacz też
Przypisy
- ↑ KazimierzK. Rymut KazimierzK., Słownik imion współcześnie w Polsce używanych, Kraków: IJP PAN, 1995, ISBN 83-85579-13-3, OCLC 835394324 . Brak numerów stron w książce
- ↑ W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych, T. 3 z. 3 (Marszko–Mżurowski), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1973.
- ↑ Z. Klimek (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 5, Kraków 1997, ISBN 83-85579-14-1.
- ↑ H.Fros, F. Sowa Księga imion i świętych t. 4, Kraków 2000, ISBN 83-7097-671-9, szpalta 242-3, por. Katolsk.no.
- ↑ Heiligenlexikon.