Ulica w formie kręgu, którą utworzono w 1950 z dwóch dotychczasowych ulic – Viktoriastraße (1900–1950) oraz Kronprinzenstraße (1900–1950) – w okresie lat 1945–1973 stanowiąc centrum wydzielonego, ogrodzonego początkowo parkanem a następnie murem, pilnie strzeżonego przez wartowników z pułku wartowniczego Stasi im. Feliksa Dzierżyńskiego (Wachregiment „Feliks Dzierzynski“) osiedla z wjazdem z Ossietzkystraße, do którego włączono kilka małych uliczek (Rudolf-Ditzen-Weg, Güllweg, Köberlesteig, Boris-Pasternak-Weg, Stille Straße oraz Tschaikowskistrasse), z przeznaczeniem początkowo dla personelu radzieckich wojsk okupacyjnych, następnie kierownictwa SED oraz Rządu NRD. Osiedle określano początkowo „miasteczkiem” (Городок), następnie „rządowym miasteczkiem” (Regierungsstädtchen). Od 1949 zarządzane było przez Arthura Piecka, syna Wilhelma Piecka. Wyposażono je w dwa sklepy spożywcze, fryzjera, krawca, szewca, przedszkole, kort tenisowy i elektrownię. Po wybuchu rewolucji węgierskiej w 1956 postanowiono jeszcze bardziej odgrodzić się od społeczeństwa przenosząc około 1960 rezydencje najważniejszych dostojników NRD do nowo wybudowanego leśnego osiedla nieopodal Wandlitz. W kolejnych latach wiele z nich pełniło funkcje domów recepcyjno-gościnnych kilku urzędów i organizacji (np. Związku Literatów NRD) i rezydencji dyplomatycznych (1973–), m.in. ambasad Belgii, Francji, Polski, zaś obecnie Zambii oraz Wydz. Ekonomiczno-Handlowy Ambasady ChRL (Wirtschafts- und Handelsabteilung). Domy Piecka, Grotewohla i Bechera oraz dom recepcyjny przy Majakowskiring 2 objęto ochroną zabytków.
Majakowskiring 2 „Villa Magna”: dom recepcyjno-gościnny Rządu NRD (1950-1964)[a], obecnie siedziba Wydz. Ekonomiczno-Handlowego Ambasady ChRL
Majakowskiring 3: Walter Besenbruch (1950–1953)
Majakowskiring 5: dom recepcyjno-gościnny Rządu NRD (1950–1967, 1976–1989), Werner Lamberz (1967–1971), rezydencja ambasadora Francji (1971-1975), Horst Sindermann (1990), obecnie rezydencja ambasadora Kazachstanu
Majakowskiring 6: Gerhart Eisler (1949–1956)
Majakowskiring 8: Fritz Geyer (1950), Walter Franze (1950–1954), Hans Schilde (1950–1953), Johannes König (1954–1958), Werner Müller (1958-)
Majakowskiring 10: Bernd Weinberger (–1950), Otto Gotsche (1950–1985)
Majakowskiring 28/30: Lotte i Walter Ulbricht (1945–1973), budynek zburzono w 1975 w procesie wyrugowywania Waltera Ulbrichta z historii, następnie wybudowano tu dom recepcyjny KC SED (1976–1990)
Majakowskiring 32: Karl Grünberg (1945), Franz Dahlem (1945–1953), Herbert Warnke (1954–1960)
Majakowskiring 33–35: Komendantura Radziecka (1945–1949), Alexander Abusch (1950–1953), Karl Schirdewan (1953–1958), Gerhard Grüneberg (1958–1960), Peter Florin (1961–1973), rezydencja ambasadora Belgii (1974–1990), obecnie rezydencja ambasadora Zambii
Majakowskiring 34: Johannes R. Becher (1945–1958), Lilly Becher (1945–1977), Heinz Willmann (1945–1948)
Majakowskiring 36: Otto Walter (1950–1983)
Majakowskiring 45: Max Reimann (1950–1960), Karl Namokel (1960–1963), Josef Streit (1963–1983)
Majakowskiring 55: Ernst Busse (1948–1950), Max Keilson (1950–1953), Margarete Fuchs-Keilson (1950–), Franz Gold (1954–1960), Kurt Hager (1955–1960)
Majakowskiring 55a: Horst Sindermann (1949–1951), Paul Gerhart Ziller (1951–1957)
Majakowskiring 58: Hans-Heinrich Franck (1950), Gieorgij Puszkin (–1951)[d], Gerhard Heidenreich (1952–1953), Erich Honecker i Edith Baumann(inne języki) (1953–1954/55), Fred Oelßner (1955–1963), następnie dom recepcyjno-gościnny Stasi (1963–)
Majakowskiring 59: Anton Ackermann (1950–1951), Hilde Benjamin (1952–1970)
Majakowskiring 63: Günter Schabowski (1989-1990), obecnie restauracja „Majakowski” (Gasthaus Majakowski)
Majakowskiring 64: Albert Schreiner (1950), Robert Siewert (1950), Paul Gerhart Ziller (1950–1951), Willi Stoph (1951–1956, 1990), Sepp Schwab (1956–1965), dom recepcyjno-gościnny Rządu NRD[e]
Majakowskiweg (obecnie Rudolf-Ditzen-Weg) 14: Margot i Erich Honecker (1954–1960), budynek zburzony
Majakowskiring 66: Peter Florin (1949–1956), Fritz Schälicke (1950–), Rudolf Agsten (1966–1980), Rudi Georgi (1980-)
↑organizator Berliner Zeitung, redaktor naczelny „Tagliche Rundschau” i „Neue Welt” według Я. Фойтцик, А. В. Доронин, Т. В. Царевская-Дякина: Советская военная администрация в Германии, 1945-1949. Справочник, РОССПЭН Moskwa 2009, s. 837