Woda zdająca się płynąć pod górę na wzgórzu w Moncton w Kanadzie
Magiczna górka (spotyka się też nazwy magnetyczna górka[1] lub czarodziejska górka[2]) – fenomen polegający na tym, że zaparkowane samochody lub inne przedmioty zdają się same poruszać pod górę pozornie łamiąc prawa fizyki.
Lokalizacje
Pomnik magnesu przy Magnetic Hill w Australii
Na całym świecie znaleziono setki miejsc, gdzie występuje ten fenomen. Do bardziej znanych należą[3]:
Electric Brae w hrabstwie Ayrshire w Szkocji na trasie A719 między Dunure i Croy Bay
Magnetic Hill około 20 kilometrów na południe od miejscowości Orroroo w południowej Australii
Route magique na 300-metrowym odcinku drogi w okolicy wioski Les Noës we Francji
W Polsce
Do najsłynniejszych miejsc tego typu w Polsce należą:
Kamień, którym oznaczono miejsce anomalii grawitacyjnej w Karpaczu
Czarodziejska Górka w pobliżu Wałcza w województwie zachodniopomorskim na drodze pomiędzy Strącznem i Rutwicą[2]; jedno z najstarszych znanych tego typu miejsc w Polsce, odkryte w 1991 roku przez pewnego turystę, który pijąc wodę przypadkowo upuścił butelkę i zauważył jakoby zaczęła się ona poruszać w górę wzniesienia[4]
Piekielna górka w Otominie w województwie pomorskim, niedaleko Gdańska[11]
Niewielkie wzniesienie niedaleko Folusza w województwie podkarpackim[12]
Wyjaśnienia
Animacja przybliżająca zasadę działania iluzji optycznej
Nietypowe zjawiska zachodzące na magicznych górkach doczekały się wielu wyjaśnień. Niektóre hipotezy próbują tłumaczyć efekt anomalią magnetyczną, silnym ciekiem wodnym, mniejszym przyciąganiem ziemskim, bogatymi złożami ferromagnetyków w skałach czy nawet ingerencją obcej cywilizacji[13][14]. Teorie o paranormalnych i niewyjaśnionych właściwościach magicznych górek są w dużej mierze popularyzowane przez przewodniki turystyczne, by przyciągnąć turystów.
Badania wielu naukowców, między innymi z University of California czy Institut für Gravitationsforschung, dowodzą, że jest to złudzenie optyczne. Brak punktów odniesienia na horyzoncie, a także drzewa pochylone nieco ku ziemi sprawiają, że człowiek postrzega drogę jako idącą pod górę, choć w rzeczywistości jest ona opadająca[15][16]. Potwierdzają to również pomiary geodezyjne przeprowadzone na górce w okolicach Wałcza, z których wynika, że punkt brany za szczyt wzniesienia jest w rzeczywistości położony niżej niż ten, który jest brany za jego podnóże, a 90% przydrożnych drzew w tym miejscu jest pochylonych[2][17].
