Madhu Lal Husajn, wł. Szah Husajn (ur. 1538 w Lahaur, zm. 1599 tamże) − islamski sufim i poeta.
Życiorys
Szah Husajn urodził się w 1538 roku w Lahaur[1], był synem tkacza Szejka Usmana. Pochodził z rodziny konwertytów, na islam przeszedł jego dziad, Kaldżas Rai[2]. Należał do radżpuckiego klanu Dhudha[3]. Pochodził z niższych warst społecznych, od młodych lat studiował koran[4], a gdy miał ponad 30 lat został uczniem Szejka Saada Ullaha, który był postrzegany jako nauczyciel elit i najlepszych studentów[3]. W wieku 36 lat usłszał głos mówiący, że świat jest miejscem zabawy[4], a według innej wersji wysnuł taki wniosek z lektury koranu. Od tego czasu porzucił instytucjonalną religię, zaczął krytykować duchownych, został sufim[1], tworzył poezję i nauczał, że jedynie zabawa pozwala naprawdę doświadczyć prawdziwego życia. Od tego czasu często widywano go tańczącego, śpiewającego i pijącego wino[4].
W wieku 40 lat zakochał się w hinduistycznym braminie, 18-letnim Madhu Lalu[1], który przeszedł dla niego na islam, zaś Husajn zmienił dla ukochanego imię na Madhu Lal Husajn[4].
Co roku przed grobem Husajna w Lahore obchodzone jest trzydniowe Święto Świateł, jedno z największych religijnych uroczystości w Pendżabie[4]. Madhu Lal zmarł w 1647 roku[2] i został pochowany w sąsiadującym grobowcu[5].
Przypisy
