Maciej Gostomski

Data i miejsce urodzenia	27 września 1988 Kartuzy
Wzrost	196 cm
Pozycja	bramkarz
Informacje klubowe
Klub	Wisła Płock
Numer w klubie	33
Kariera juniorska
Lata Klub Cartusia Kartuzy 2003 Kaszubia Kościerzyna 2004 MSP Szamotuły
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2004–2005 Uran Trzebicz 2005 Sokół Pniewy 2006–2010 Legia Warszawa 0 (0) 2008–2009 → Zagłębie Sosnowiec (wyp.) 32 (0) 2010 Odra Wodzisław Śląski 0 (0) 2011 Bałtyk Gdynia 6 (0) 2011–2013 Bytovia Bytów 53 (0) 2013–2015 Lech Poznań 44 (0) 2016 Rangers 0 (0) 2016–2018 Korona Kielce 20 (0) 2017 → Chojniczanka Chojnice (wyp.) 3 (0) 2018 Cracovia 11 (0) 2019 Haugesund 0 (0) 2020 Bytovia Bytów 14 (0) 2020–2024 Górnik Łęczna 129 (0) 2024– Wisła Płock 17 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2006–2007  Polska U-19 3 (0)
↑ Aktualne na: 8 grudnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Maciej Gostomski (ur. 27 września 1988 w Kartuzach) – polski piłkarz występujący na pozycji bramkarza, od 2024 w polskim klubie Wisła Płock^[1]. Wcześniej zawodnik klubów: Sokół Pniewy, Legia Warszawa, Zagłębie Sosnowiec, Odra Wodzisław Śląski, Bałtyk Gdynia, Bytovia Bytów, Lech Poznań, Rangers, Korona Kielce, Chojniczanka Chojnice, Cracovia, Haugesund, Bytovia Bytów, Górnik Łęczna.

Gostomski rozpoczął swoją karierę w Cartusii Kartuzy. Następnie występował także w Kaszubii Kościerzyna oraz MSP Szamotuły. Podczas pobytu w Szamotułach odbywał staże w Manchesterze City, Boltonie Wanderers, Southampton oraz Fulham, które złożyło zawodnikowi propozycję transferu^[2]. Ostatecznie latem 2004 roku Gostomski trafił do Urana Trzebicz, który rok później zmienił na zespół Sokoła Pniewy.

Na początku 2006 roku Gostomski został zawodnikiem Legii Warszawa^[3]. Konkurując z Łukaszem Fabiańskim i Jánem Muchą, nie był jednak w stanie wywalczyć sobie miejsca w bramce^[4]. Z tego też powodu w lipcu 2008 roku został wypożyczony do drugoligowego wówczas Zagłębia Sosnowiec^[5], w którego barwach zadebiutował 2 sierpnia w wygranym 1:0 meczu ligowym z Jarotą Jarocin^[6]. Ostatecznie w barwach Zagłębia rozegrał 32 spotkania ligowe, a po zakończeniu sezonu 2008/09 powrócił do Legii^[7].

W kolejnych rozgrywkach rywalizował z Kostiantynem Machnowskim o pozycję bramkarza numer dwa^[4]. W październiku 2009 roku Gostomski, wraz z Machnowskim oraz Adrianem Paluchowskim, zostali ukarani przez zarząd klubu za zachowanie po spotkaniu z Jagiellonią Białystok^[8]. Po zatrudnieniu przez Legię Stefana Białasa, który zastąpił zwolnionego Jana Urbana, Gostomski przesunięty został do zespołu Młodej Ekstraklasy^[4].

Pod koniec czerwca 2010 roku Gostomski trafił na testy do pierwszoligowej Arki Gdynia^[9], by ostatecznie w sierpniu podpisać kontrakt z Odrą Wodzisław^[10]. Szybko jednak okazało się, że klub nie ma pieniędzy i już po pół roku, nie rozegrawszy ani jednego spotkania, Gostomski rozwiązał umowę z Odrą^[4].

Po odejściu z Odry został zawodnikiem Bałtyku Gdynia^[4]. Grę w drugoligowej wówczas drużynie łączył z pracą w firmie budowlanej ojca^[4]. Po sezonie 2011/12 Gostomski odszedł do Bytovii Bytów^[4], z którą rok później włączył się do walki o awans do I ligi^[4]. Po zakończeniu rozgrywek nie zdecydował się przedłużyć wygasającej umowy i opuścił Bytovię na zasadzie wolnego transferu^[11].

Latem 2013 roku Gostomski trafił na testy do Lechii Gdańsk^[11]. Wtedy jednak z zawodnikiem skontaktował się Lech Poznań, z którym ostatecznie 28 czerwca podpisał roczny kontrakt^[11]. 23 września Gostomski zadebiutował w nowych barwach podczas spotkania z Piastem Gliwice^[12], w którym zachował czyste konto^[13]. W sezonie 2014/15 zdobył z Lechem Mistrzostwo Polski, a także Superpuchar Polski. W barwach Lecha Poznań rozegrał łącznie 52 spotkania, w 16 z nich zachowując czyste konto.

3 stycznia 2016 został zawodnikiem szkockiego klubu Rangers. Bramkarz związał ze szkockim drugoligowcem półroczną umową^[14]. Gostomski nie zdołał jednak przebić się do składu wielokrotnego mistrza Szkocji i 16 marca 2016 rozwiązał za porozumieniem stron swój kontrakt z klubem, w wyniku czego stał się wolnym zawodnikiem.

Latem 2016 przeszedł do Korony Kielce. Po czwartej porażce z rzędu (0:4 z Ruchem Chorzów) został odsunięty od pierwszego zespołu^[15]. 27 lutego 2017 został wypożyczony do końca sezonu do Chojniczanki Chojnice^[16]. W sezonie 2017/2018 ponownie stał się kluczowym zawodnikiem Korony^[15].

Zimą 2018 zainteresowanie Gostomskim wyraziła Cracovia. Piłkarz porozumiał się z drużyną, miał do niej dołączyć od następnego sezonu. O sprawie nic nie wiedziały władze Korony, przez to ponownie został odsunięty od pierwszego zespołu drużyny z Kielc^[17]. W maju 2018 powrócił do pierwszej drużyny Korony^[18], miesiąc później został jednak zawodnikiem Cracovii^[19].

W sezonie 2018/2019 był podstawowym bramkarzem Cracovii do przegranych 0:2 derbów Krakowa. Od tego spotkania stracił miejsce w pierwszej jedenastce^[20]. Zimą 2019 rozwiązał kontrakt z klubem za porozumieniem stron^[21].

23 marca 2019 został piłkarzem FK Haugesund, z którym związał się roczną umową^[22]. Nie zagrał w Eliteserien ani jednego spotkania, w związku z tym nie przedłużył kontraktu z norweskim klubem^[23].

28 stycznia 2020 powrócił do Bytovii^[24]. 11 sierpnia 2020 przeszedł do Górnika Łęczna^[25]. 20 czerwca 2021 awansował z Górnikiem do Ekstraklasy, po wygranym finale baraży z ŁKS-em Łódź^[26]. Łącznie w barwach Górnika wystąpił w 141 meczach, zachowując w nich 50 razy czyste konto^[27].

Gostomski ma za sobą grę w reprezentacji Polski do lat 19, w której barwach rozegrał trzy spotkania^[28][29][30].

W grudniu 2007 roku został przez Leo Beenhakkera powołany do składającej się wyłącznie z zawodników Ekstraklasy reprezentacji Polski, która przygotowywała się do towarzyskiego meczu z Bośnią i Hercegowiną^[31]. W kadrze zastąpił kontuzjowanego Bartosza Fabiniaka^[31].

(aktualne na dzień 1 lipca 2024)

• Maciej Gostomski w bazie 90minut.pl (pol.)
• Maciej Gostomski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-26] .