Maciej Dercz (ur. 16 sierpnia 1963 w Kutnie) – polski prawnik, doktor nauk prawnych, specjalizujący się w zagadnieniach prawa ochrony zdrowia oraz administracji publicznej^[1], radca prawny.

W 1987 roku ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego^[2]. W 2004 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych^[1][2]. Uzyskał uprawnienia sędziego (1992) oraz radcy prawnego (1993)^[2].

W latach 1990–1994 pełnił funkcję zastępcy prezydenta Kutna oraz wiceprzewodniczącego Sejmiku Samorządowego Województwa Płockiego^[3]. W 1991 roku był jednym ze współzałożycieli Społecznej Fundacji Miasta Kutna^[4]. W 1993 roku był inicjatorem nadania Jeremiemu Przyborze tytułu Honorowego Starosty Kutnowskiego^[5]. W latach 1993–1998 sprawował funkcję przewodniczącego zarządu Związku Gmin Regionu Kutnowskiego^[6]. W latach 1998–1999 był koordynatorem zespołu prawnego w Departamencie Reform Ustrojowych Państwa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz doradcą Ministra Zdrowia, a ponadto przewodniczącym Zespołu ds. Reform Ustrojowych Państwa Krajowej Rady Radców Prawnych. W 2000 roku był inicjatorem powstania i pierwszym kierownikiem sekcji koszykówki męskiej przy Akademickim Związku Sportowym Wyższej Szkoły Gospodarki Krajowej w Kutnie^[7]. W latach 2001–2007 był radcą prawnym Rzecznika Praw Dziecka^[2].

Od 2011 roku był dyrektorem Instytutu Organizacji Ochrony Zdrowia Uczelni Łazarskiego, a po dokonanych przez władze uczelni przekształceniach organizacyjnych, w 2013 roku został mianowany p.o. dyrektora Instytutu Prawa Ochrony Zdrowia Uczelni Łazarskiego^[8]. Od 2015 roku pracuje jako adiunkt w Katedrze Prawa Konstytucyjnego Uczelni Łazarskiego w Warszawie^[9], a od 2016 roku jest wykładowcą na Wydziale Prawa i Administracji tej uczelni^[2].

W październiku 2015 roku został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę^[10].

12 lutego 2021 roku został powołany przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę na członka Rady do spraw Ochrony Zdrowia^[11].

• Organizacja ochrony zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej w świetle obowiązującego ustawodawstwa (wraz z Hubertem Izdebskim), wyd. Iuris, Warszawa 2001.
• Prawa dziecka jako pacjenta (wraz z Tomaszem Rekiem), wyd. Biuro Rzecznika Praw Dziecka, 2003.
• Samorząd Terytorialny w systemie ochrony zdrowia, wyd. Municipium, Warszawa 2005.
• Samorządowy model systemu ochrony zdrowia. Kompromis polityczny i alternatywa dla centralizacji. Materiał do dyskusji, wyd. Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2005.
• Ustawa zakładach opieki zdrowotnej. Komentarz (wraz z Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2007^[2] (I wydanie, wznawiane).
• Ustawa o działalności leczniczej. Komentarz (wraz z Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2012 (I wydanie, wznawiane)^[2].
• Prawo Publiczne Ochrony Zdrowia (wraz z Hubertem Izdebskim i Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2014.
• Dziecko – pacjent i świadczeniobiorca. Poradnik prawny (wraz z Hubertem Izdebskim i Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2015^[2].
• Diagnoza istniejącej organizacji i funkcjonowania systemu zdrowia publicznego w Polsce. Prawne aspekty organizacji i funkcjonowania systemu zdrowia publicznego w Polsce (wraz z Hubertem Izdebskim), Warszawa 2015^[12].
• Ustawa o zdrowiu publicznym. Komentarz (wraz z Hubertem Izdebskim i Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2016^[2].
• Konstytucyjne prawo dziecka do szczególnej opieki zdrowotnej, wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2016^[2].
• Model zarządzania zdrowiem populacji i funkcjonowania systemu zdrowia publicznego w Polsce: Modelowe rozwiązania dotyczące pożądanej organizacji i funkcjonowania zdrowia publicznego w Polsce aspekty prawne (wraz z Hubertem Izdebskim), Warszawa 2017^[12].
• System Prawa Medycznego. Tom 3 Organizacja systemu ochrony zdrowia, wyd. Beck, Warszawa 2020.