PROFILPELAJAR.COM

MG Magnette ZB
Okres produkcji	1956–1958; 18524 sztuk
	Dane techniczne
Silniki	R4 BMC serii B, 1,5 l
	Dane dodatkowe
Pokrewne	Wolseley 15/50

MG Magnette ZA
Projektant	Gerald Palmer
Zaprezentowany	1953
Okres produkcji	1954–1956; 18 076 sztuk
	Dane techniczne
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan
Silniki	R4 BMC serii B, 1,5 l
Skrzynia biegów	4-stopniowa manualna
Długość	4267 mm
Szerokość	1600 mm
Wysokość	1473 mm
	Dane dodatkowe
Pokrewne	Wolseley 4/44

MG Magnette
	; MG Magnette z 1956 roku
Producent	MG
Okres produkcji	1953–1968
Poprzednik	MG Y-type
Następca	Austin Montego
	Dane techniczne
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan

MG Magnette – brytyjski producent samochodów MG używał nazwy Magnette dla modeli z serii K i N w latach 30. XX wieku oraz dla modeli z lat 50. i 60. Do tych ostatnich należały ZA i ZB, produkowane w latach 1953–58 oraz Mark III i Mark IV, w latach 1959–68.

Magnette ZA

Magnette ZA został zaprezentowany w 1953 roku na London Motorfair; na rynek trafił w marcu 1954. Produkcja trwała do 1956 roku. Był to pierwszy pojazd o nadwoziu samonośnym firmy MG^[3].

Magnette został zaprojektowany przez Geralda Palmera, który zasłynął projektem Jowett Javelin, opartym na nowoczesnej, włoskiej konstrukcji^[4]. Auto napędzane było nowym, 1,5-litrowym silnikiem R4 z serii B produkcji British Motor Corporation, wyposażonym w podwójne 1¼-calowe gaźniki SU, który osiągał moc 60 KM i przekładał poprzez 4-biegową ręczną skrzynię biegów na tylną oś^[5].

Niezależne podwozie opierało się z przodu na sprężynach, a z tyłu na resorach piórowych. Mechanizm sterujący składał się z przełożenia zębatkowo-wałowego. Zarówno przednie jak tylne koła posiadały hamulce tarczowe Lockheeda mierzące 254 mm.

Przednie siedzenia i tylna kanapa obszyte były skórą. Deska rozdzielcza i wykończenia drzwi wykonano z polerowanego drewna. Chociaż ogrzewanie znalazło się w standardzie radio nadal funkcjonowało jako dodatek. Standardowymi kolorami były czarny, kasztanowy, zielony i szary.

Podobny do tego modelu Wolseley 4/44 trafił na rynek rok wcześniej i używał silnika z typu TF o pojemności 1250 cm³. Choć wizualnie podobne, ZA miało niższe zawieszenie – identyczne były przednie drzwi, zamknięcie bagażnika oraz panele dachowe^[3].

W 1955 roku czasopismo "The Motor" przetestowało Magnette osiągając maksymalną prędkość 128,3 km/h, przyspieszenie od 0-100 km/h w 23,1 s oraz średnie zużycie paliwa na poziomie 11,3 l/100 km. Samochód kosztował wówczas 914 funtów^[5].

Magnette ZB

Model ZA został zastąpiony modelem ZB w 1956 roku. W nowej wersji zwiększono moc do 64 KM poprzez modyfikację kolektora^[3], zamontowanie gaźników 1½-calowych oraz zwiększony stopień sprężania z 7,5 do 8,3^[2]. Dodatkowa moc zwiększyła prędkość maksymalną do 138 km/h i zmniejszyła czas przyspieszenia od 0-100 km/h do 18,5 s^[1]. Nowowprowadzonego Wolseleya 15/50 wyposażono w taki sam silnik.

"Manumatyczna", półautomatyczna skrzynia biegów była opcją od stycznia 1957 roku, jednak na rynku pojawiło się zaledwie 496 sztuk z takim rozwiązaniem, ponieważ już w 1958 roku zostało wycofane^[6].

Poprawiono wykończenia wewnętrzne. Dostępny był również model "Varitone" z większym tylnym oknem i opcjonalnym, dwukolorowym wykończeniem. Karoseria modelu ZB opierała się na korpusie wyprodukowanym przez Pressed Steel, zaś otwory na tylne panele były powiększane przed malowaniem w fabryce Morrisa^[7].

Magnette Mark III

Magnette Mark III

Okres produkcji	1959–1961 16676 sztuk^[1]
Dane techniczne
Silniki	R4 BMC serii B, 1,5 l
Długość	4521 mm^[1]
Szerokość	1613 mm^[2]
Dane dodatkowe
Pokrewne	Morris Oxford V Riley 4/68 Austin A55 Cambridge Wolseley 15/60

Model Mark III zaprezentowany w 1959 roku zebrał mieszane recenzje. Czasopisma amerykańskie entuzjastycznie ogłosiły jego wejście na rynek, podczas gdy w brytyjskich odpowiednikach spotkał się z chłodnym przyjęciem. Mark III był niemal identyczny z modelem 4/68 Riley Motor, a wyglądem przypominał inne sedany zaprojektowane przez Battistę Pininfarinę.

Wszystkie wersje (w tym Austin A55 Cambridge, Morris Oxford V oraz Wolseley 15/60) były produkowane przez British Motor Corporation.

Samochód wyposażono w silnik serii B o pojemności 1489 cm³, jednak wersja Magnette III (oraz jej odpowiednik Rileya) wyposażone były w podwójne gaźniki SU H.D.4, co poprawiało osiągi^[8].

Wnętrze wykończone było orzechową okleiną i skórzaną tapicerką; dodatkowo panele szyb wykonane były ze szkła samochodowego^[8].

Mark III został przetestowany przez "The Motor" w 1959 roku. Maksymalna prędkość wyniosła 137,6 km/h, przyspieszenie od 0-100 km/h 19,7 s, a średnie zużycie paliwa 9 l/100 km. Samochód kosztował wówczas po wliczeniu podatku 1012 funtów^[9].

Magnette Mark IV

Magnette Mark IV

Okres produkcji	1961–1969 14320 sztuk^[1]
Dane techniczne
Silniki	R4 BMC serii B, 1,6 l
Dane dodatkowe
Pokrewne	Morris Oxford VI Riley 4/72 Austin A60 Cambridge Wolseley 16/60 Siam Di Tella 1622

W 1961 na rynek wszedł zmodernizowany Mark III pod nazwą Mark IV. Nowy model wyposażony został w większy, 1,6-litrowy silnik (1622 cm³) z serii B. Wzrost pojemności skokowej uzyskano poprzez powiększenie średnicy cylindra do 76,2 mm. Dodatkowo powiększono rozstaw kół oraz rozstaw osi. Aby poprawić stabilność w przednim i tylnym zawieszeniu zamontowanostabilizatory poprzeczne. Z zewnątrz Mark IV był niemal identyczny z poprzednikiem; wyróżniał się jedynie przemodelowanymi i mniej ostrymi "płetwami" tylnymi, elementem który współdzielił Rileyem 4.

Jako opcja dostępna była automatyczna skrzynia biegów.

Model był produkowany do maja 1968 roku^[10].

6 Magnette

20 czerwca 2011 roku MG oświadczyło, że sedan modelu MG 6 będzie w Wielkiej Brytanii i Europie nosił miano Magnette.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Graham Robson: A-Z British Cars 1945-1980. Devon, UK: Herridge & Sons, 2006. ISBN 0-9541063-9-3. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Culshaw, Horrobin: Complete Catalogue of British Cars. London: Macmillan, 1974. ISBN 0-333-16689-2. (ang.).
↑ ^a ^b ^c "Safety Fast" MG Car Club. Wrzesień 2007
↑ F. Wilson McComb: Mg by McComb. MotorBooks International, 2004. ISBN 0-7603-1989-8. (ang.).
↑ ^a ^b The M.G. Magnette. „The Motor”, 5 stycznia 1955. (ang.).
↑ Anders Clausager: MG Saloon Cars From the 1920s to the 1970s. Bay View Books, s. 132. ISBN 1-901432-06-8. (ang.).
↑ Anders Clausager: MG Saloon Cars From the 1920s to the 1970s. Bay View Books, s. 131. ISBN 1-901432-06-8. (ang.).
↑ ^a ^b News summary. „Practical Motorist and Motor Cyclist”. 5 (nbr 58), s. 943, kwiecień 1959. (ang.).
↑ The M.G. Magnette Mark III. „The Motor”, 3 czerwca, 1959. (ang.).
↑ News and views: Out of production. „Autocar”. 128 nbr 3770, s. 61, 16 maja 1968. (ang.).