W grudniu 1802 roku przedstawił publicznie swoją klasyfikację w Londynie, a w 1803 opublikował "On the Modifications of Clouds" w czasopiśmie Philosophical Magazine. Przed jego prezentacją chmury w większości wypadków nie miały ogólnie przyjętych nazw. Słowo modifications (ang.zmienności) a nie typy było tu kluczowe, bo Howard uważał, że chmury są wiecznie zmienne. Był zwolennikiem (prawidłowej) hipotezy, że chmury złożone są z kropel wody, a nie z pęcherzy rozrzedzonego powietrza otoczonego wodą (jak wtedy uważano). Publikacja Howarda wywołała duże wrażenie w Europie. Niemiecki poeta Goethe zapoznał się z nią w przedruku w Annalen der Physik w 1815 roku i napisał Howards Ehregedächtnis (Na Honor Howarda) gdzie początkowe fragmenty publikacji Howarda zostały zamienione na poezję. Howard wprowadził też termin nubification mający oznaczać naukę o powstawaniu i rozwoju chmur. Obecnie termin "nephology" jest częściej używany, chociaż jeszcze powszechniejszą nazwą są fizyka chmur, mikrofizyka chmur, oraz dynamika chmur.
Prekursor badań nad klimatem miasta. W latach 1807–1816 jako przeprowadził pierwsze badania miejskiej wyspy ciepła w Londynie[1].
Luke Howard mieszkał i zmarł w Tottenham przy 7 Bruce Grove. Na budynku będącym zabytkiem II klasy znajduje się jedyna w mieście niebieska tablica, zaś pomimo planów renowacji ten zbudowany w stylu georgiańskim dom miejski był w tak złym stanie, że w 2015 Tottenham Civic Society zgłosiło publiczną petycję do właściciela o ratowanie budynku przed zawaleniem[2][3][4].
Klasyfikacja Howarda
Howard zaproponował 3 główne zmienności:
Cirrus, def. Nubes cirrata, tenuissima, quae undique crescat.