Był marnym dowódcą, walczył w bitwie pod Courtrai (1302) i bitwie pod Mons-en-Pévèle (1304). Jako jeden z pierwszych feudałów rzucił się do ucieczki pod Courtrai, co przesądziło o klęsce francuskiego rycerstwa. Był blisko związany z dworem ostatnich Kapetyngów, w 1312 został mianowany wielkim pokojowcem Francji, a w 1327parem Francji. W 1327 król Karol IV zmusił go do oddania koronie hrabstwa Clermont w zamian za hrabstwo La Marche i podniesienie rodziny Bourbon do rangi książąt. W 1331 Clermont i tak wróciło do rąk Ludwika.
Ludwik był protoplastą dynastii Burbonów. Prawdopodobnie cierpiał na zaburzenia psychiczne, często przechodził załamania nerwowe. Chorobę odziedziczył po nim jego najstarszy syn i jego dzieci np. Joanna de Bourbon, przyszła królowa Francji, matka króla Karola VI Szalonego.
Małżeństwo i potomkowie
W 1310 roku ożenił się z Marie d'Avesnes, córką hrabiego Holandii - Jana II z Avesnes i Filipiny Luksemburskiej. Doczekali się ośmiorga dzieci:
